|
چکیده:
هدف: بررسي كاهش شنوايي هدايت استخواني در عفونتهاي مزمن گوش مياني (بدون عارضه) و تعيين ارتباط اين كاهش شنوايي با مدت بيماري گوش، سن بيماران، پاتولوژي گوش مياني و تعيين نوع و شدت كاهش شنوايي.
روش: يك مطالعه توصيفي تحليلي روي 207 بيمار مبتلا به اوتيت مياني مزمن كه به بيمارستان قائم(عج) مراجع داشته اند و گروه شاهد در همان محدوده سني و جنسي انجام شد. اطلاعات اپيدميولوژيك مربوط به بيماران ثبت و تستهاي شنوايي سنجي انجام گرفت و نوع كاهش شنوايي مشخص گرديد و آناليز آماري انجام شد.
يافته ها: در 31.4% بيماران و 5.3% گروه شاهد كاهش شنوايي حسي عصبي (SNKL) وجود داشت كه اين اختلاف معني دار است (P=0.00001). اين كاهش شنوايي در كساني كه اتوره بيش از 15 سال و سن بالاي 45 سال داشتند شايعتر بود. كاهش شنوايي در فركانسهاي بالا بيشتر بود. ولي بين شيوع كاهش شنوايي حسي عصبي و نوع پاتولوژي گوش مياني ارتباط معني داري مشخص نشد.
نتيجه: در اين مطالعه مشخص شد كه اوتيت مزمن مياني سبب اختلال در آستانه هدايت استخواني شده و بايد در ضمن درمان براي پيش بيني ميزان موفقيت جراحي اين اخلال هدايت استخواني را نيز در نظر گرفت.
|