اثر تزريق درون صفاقي استات روي بر ميزان پرولاكتين سرم در موشهاي صحرايي نر و ماده

فلز روي (Zn) يك عنصر كمياب است كه براي عمل بلوغ جنسي و انسجام اندامهاي تناسلي و اعمال هورمونهاي جنسي بسيار ضروري است. درحال حاضر اطلاعات موجود در مورد آثار مقادير زياد روي بر سيستم اندوكرين بسيار ناچيز است. لذا مطالعه حاضر بدين منظور انجام گرديد تا تغييرات ميزان پرولاكتين سرم در موشهاي صحرايي نر و ماده پس از تزريق حاد (Acute) و تحت حاد (Subacute) استات روي مورد آزمايش قرار گيرد. در آزمايشات حاد استات روي به ميزان 25 و 50 ميلي گرم به ازاء كيلوگرم وزن بدن ازطريق داخل صفاقي به 6 موش صحرايي (Rat) در هر گروه درماني و سالين نرمال به طور همزمان به 6 موش صحرايي در گروه شاهد تزريق گرديد. سپس هر دو گروه حيوانات در ساعات مختلف پس از تزريق روي پس از بي هوشي با اتر به وسيله قطع سركشته شده و نمونه هاي خون هر حيوان به طور جداگانه جمع‌ آوري گرديد. درآزمايشات تحت حاد نيز استات روي به ميزان 15 ميلي گرم بر كيلوگرم روزانه به گروه مورد آزمايش و سالين نرمال به طور همزمان به حيوانات شاهد تزريق شد. سپس 6 سر موش مورد آزمايش پس از 12 روز و 6 موش صحرايي ديگر پس از 16 روز، تزريق روزانه 152 ميلي گرم بر كيلوگرم استات روي، به وسيله قطع سر كشته و نمونه سرم خون جمع آوري شد. ميزان پرولاكتين سرم در آزمايشات حاد و تحت حاد به وسيله روش راديوايمونواسي (RIA) اندازه گيري شد. در مطالعه حاضر ميزان پرولاكتين سرم در موشهاي صحرايي ماده متعاقب تزريق هر دو دوز روي (25 و 50 ميلي گرم به ازاء كيلوگرم وزن بدن) به ميزان قابل توجهي نسبت به گروه شاهد كاهش يافت. اما در موشهاي صحرايي نر فقط دوز بالاي روي (50 ميلي گرم بر كيلوگرم) توانست ميزان پرولاكتين سرم را در نرها به طور قابل ملاحظه اي كاهش دهد. تزريق تحت حاد روي به مدت 12 يا 16 روز موجب كاهش قابل ملاحظه اي در تراكم پرولاكتين سرم در حيوانات مورد آزمايش نسبت به گروه شاهد شد. به طور خلاصه نتايج اين كار مقدماتي نشان ميدهد كه افزايش ميزان روي ميتواند غلظت سرمي پرولاكتين را كاهش دهد.