|
چکیده:
تشخيص صحيح در پزشكي امري بسيار ضروري واساس شروع درمان بيماريها است. براي ارزيابي سيستمهاي مراقبت بهداشتي، لازم است بدانيم كه چند درصد از تشخيصهاي كلينيكي پزشكان، با واقعيت بيماري مطابقت دارد تا سياستهاي آموزش و درمان ما روند هدف دار و مثبتي را طي كند. اهميت اين مطلب به خصوص در طب اطفال كه بيماران، اغلب قادر به بيان مشكلات خود نبوده و والدين هم اطلاعات مختصري از وضعيت بيمار ارائه ميدهند بيشتر مشخص مي شود. اين مطالعه مقطعي - تحليلي روي 1090 بيمار انجام شد و طي آن تشخيص باليني اوليه و نهايي، سن، جنس، شكايت اصلي و نتيجه اتوپسي در صورت لزوم ثبت گرديد. در تجزيه و تحليل نتايج از ضرايب همبستگي و تستهاي آماري chi^1, t و ANOVA استفاده شد. در اين بررسي شايعترين شكايتها به ترتيب تب، استفراغ، اسهال و سرفه بود. شايعترين بيماريها نيز عفونتهاي دستگاه تنفسي، گوارش، بيماريهاي عفوني درگير كننده چند سيستم و بيماريهاي سيستم عصبي بودند. بين زمان تشخيص بستري و ترخيص، ارتباط آماري معني داري وجود داشت (p<0/001 , R= 0/71 ) بين تشخيص باليني و نتايج اتوپسي نيز ارتباط معني داري به دست آمد (p<0/001 , r=0/71) . امروزه با وجود پيشرفت تكنولوژيهاي تشخيصي، درصد خطاهاي تشخيصي به طور قابل توجهي كاهش پيدا نكرده است. شباهت تشخيص باليني اوليه با نهايي 71% و شباهت تشخيص باليني نهايي با اتوپسي 72% بود كه اين بيانگر ارتباط ضعيف حدود 50% تشخيص باليني اوليه با واقعيت بيماري بيمار است. هزينه هاي اضافي و غير ضروري كه بر بيمار و جامعه تحميل ميشود نيز خود از عوارض ضعف تشخيص باليني است و باعث سرگرداني بيماران و گهگاه ايجاد عوارض برگشت ناپذير مي گردد. در انتها بر آموزش و تقويت توان باليني دانشجويان پزشكي با استفاده از شيوه هاي كاربردي نوين، جذاب و سودمند تاكيد مي شود.
|