شيوع عفونتهاي استافيلوكوك اورئوس مقاوم به متي سيلين  با روش تعيين MIC بيمارستان امام (1380-81)

محرز مينو; جنيدي جعفري نعمت اله; رسولي نژاد مهرناز; برومند محمدعلي; علي قلي مرضيه; شاهسون شادي

مشخصات مقاله

عنوان نشریه:

مجله دانشكده پزشكي : 1382 , دوره 61 , شماره 3 ; از صفحه 182 تا صفحه 192 .

عنوان مقاله:

شيوع عفونتهاي استافيلوكوك اورئوس مقاوم به متي سيلين با روش تعيين MIC بيمارستان امام (1380-81)

نویسندگان:

محرز مينو, جنيدي جعفري نعمت اله, رسولي نژاد مهرناز, برومند محمدعلي, علي قلي مرضيه, شاهسون شادي

آدرس:

چکیده:

مقدمه: استافيلوكوك اورئوس مقاوم به متي سيلين (Methicillin Resistant Staphylococcus Aureus= MRSA)از پاتوژنهاي شايع بيمارستاني است كه در طي 3 دهه گذشته ميزان شيوع آن در سرتاسر جهان در حال افزايش مي باشد. با توجه به اهميت باليني عفونتهاي ناشي از MRSA ، اين مطالعه Cross Sectional جهت تعيين شيوع عفونتهاي ناشي از MRSA در مجتمع بيمارستاني امام خميني (ره) تهران انجام گرديد.
مواد و روشها: از آبان ماه 1380 تا دي ماه 1381 تعداد 402 بيمار كه نمونه كشت آنها در آزمايشگاه ميكروب شناسي مجتمع بيمارستاني امام خميني تهران، استافيلوكوك اورئوس گزارش شده بود مورد بررسي و تعيين MIC قرار گرفتند. اطلاعات باليني و دموگرافيك بيماران و همچنين نتايج MIC در برنامه نرم افزار آماري EpiInfo6 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: تعداد 187 نفر (46.5 درصد) از بيماران مبتلا به عفونتهاي ناشي از MRSA و 215 نفر (53.5 درصد) از بيماران مبتلا به عفونت ناشي از استافيلوكوك حساس به متي سيلين (MSSA) بودند. 254 بيمار (63.2 درصد) مذكر و 148 بيمار (36.8 درصد) مونث بودند. اختلاف معني داري بين جنس بيماران و ميزان شيوع عفونتهاي ناشي از MRSA وجود نداشت (P=0.09). بين متوسط سن بيماران و ميزان شيوع عفونتهاي ناشي از MRSA ارتباط معني داري وجود نداشت(P=0.55) اما در گروه سني صفر تا يكماه ميزان شيوع عفونت هاي ناشي ازMRSA نسبت به ساير گروه هاي سني بالاتر بود (P=0.01). در اين مطالعه بين فاكتورهاي زير و افزايش ميزان شيوع عفونتهاي ناشي از MRSA ارتباط معني داري وجود داشت. وجود سپسيس، طول مدت بستري قبل از به دست آوردن كشت مثبت، منشا عفونت (در بيمارستان ميزان شيوع بالاتر بود)، سابقه كاربرد اقدامات تهاجمي، سابقه مصرف آنتي بيوتيك در 3 ماه گذشته و نوع آنتي بيوتيك (هاي) مصرف شده، سابقه بستري در يكسال گذشته، وجود بيماري زمينه اي و نوع آن، نوع بخش بستري، نوع عفونت، نوع نمونه كشت و نوع داروي مصرفي جهت درمان. بطور تعجب آور و معني داري ميزان شيوع عفونت هاي ناشي از MRSA در بين معتادان تزريقي نسبت به ساير بيماران پايين تر بود (P<0.0001). در اين مطالعه ارتباط معني داري بين ميزان شيوع عفونتهاي ناشي از MRSA و Outcome بيماري مشاهده نگرديد.
نتيجه گيري و توصيه ها: با توجه به نتايج اين مطالعه ميزان شيوع عفونتهاي ناشي از MRSA در اين بيمارستان بالا بوده و بايد ضمن شناخت عوامل زمينه ساز اقدامات مناسب جهت كنترل اين عفونتها اعمال گردد.