بيان مساله: اخيرا محققان روشهايي را براي كاهش انقباض پليمريزاسيون ترميم هاي كامپوزيتي ارايه نموده اند و مدعي هستند با قدرتهاي بالاتر انرژي دستگاههاي لايت كيور و تغيير الگوي تابش اشعه خواص مكانيكي ترميم و بهبود مي يابد و در عين حال ريزنشت آن نيز كاهش مي يابد.
هدف: اين مطالعه با هدف بررسي اثر دو روش سخت كنندگي Sotf –Start و Pulse-Delay بر ميزان ريزنشت و درجه تبديل ترميم هاي كامپوزيتي انجام شد.
روش بررسي: به منظرو بررسي ريزنشت از روش نفوذ در حفره هاي كلاس 5، در 30 دندان مولر كشيده شده انسان استفاده گرديد و سخت نمودن ترميم هاي كامپوزيتي به سه روش Pulse-Delay , Soft-Start , Conventional انجام شد. براي ارزيابي درجه تبديل در اين سه گروه از روش طيف سنجي FTIR بلافاصله پس از سخت شدن نمونه ها استفاده گرديد؛ مقايسه گروهها با استفاده از آزمونهاي آماري Mann-Whitney , Kruskal-Wallis انجام گرديد.
يافته ها: ميزان ريزنشت در سه گروه در عاج و مينا تفاوت معني داري نداشت. ميزان در ديواره هاي اكلوزالي و ژنژيوالي در گروههاي (p=0.001) Pluse-Delay و (p=0.28) Soft-Start داراي اختلاف معني داربود.به نحوي که ريزنشت در ديواره ژنژيوالي بيشتر از اکلوزالي بدست آمده،اما در گروه Conventional اين اختلاف معني دار نبود؛ ميزان درجه تبديل نيز در سه گروه تفاوت معني داري را نشان نداد (P=0.909).
نتيجه گيري: روش سخت نمودن Soft-Start و Pluse-Delay با شدت نور آغازگر كم، تطابق لبه اي ترميم هاي كامپوزيتي را در حفرهاي كلاس 5 بهبود نمي بخشد، اما درجه پليمريزسيون نيز در روشهاي مذكور كاهش نمي يابد.