گياه زول خراساني با نام علمي Eryngium bungei Boiss، و گياه چوچاق با نام علمي Eryngium caeruleum M.B از گونه هاي متعلق به خانواده جعفري مي باشند كه پراكندگي نسبتا وسيعي در مناطق شمالي ايران دارند. از گونه هايي از اين جنس در طب سنتي ايران به عنوان مدر، اشتها آور و ملين استفاده مي گردد. در اين تحقيق اندام هاي هوايي گياهان مذكور از اطراف نكا، منطقه اي واقع در استان مازندران، در تيره ماه 1380 جمع آوري شدند و پس از استخراج اسانس اندام هاي هوايي به روش تقطير با آب، اجزاي متشكله روغن فرار با استفاده از دستگاه گاز كروماتوگراف و گاز كروماتوگراف متصل به طيف نگار جرمي مورد شناسايي و تعيين مقدار قرار گرفت. نتايج حاصل از اين تحقيق منجر به شناسايي 29 تركيب در گياه زول خراساني و 12 تركيب در گياه چوچاق شد. از بين اين تركيبات پارا – سايمن -8-ال (1/14%)، متيل 2- دكانوات (4/10%) و ليمونن (%8.0)، ترکيبات عمده موجود در اسانس زول خراساني و ترکيبات ليمونن (1/52%)، بتا - سزکوئي فلاندرن (1/8%)، آلفا - پينن (5/5%) و دلتا -2- کارن (3/5%)، ترکيبات عمده موجود در اسانس چوچاق را تشكيل مي دهند.