توليد ويروس چند وجهي هسته ‌اي در لارو برگخوار چغندر

اگر چه ويروس چند وجهي هسته‌اي (NPV) براي كنترل لارو برگخوار چغندر قند از سالها پيش به صورت تجارتي در دسترس بوده است ليكن توليد آن محدود به روش تكثير در داخل سلول زنده مي‌باشد. به دليل اين محدوديت، بهينه كردن متغيرهاي موثر در توليد بيشترين مقدار ويروس ضرورت دارد. سه نوع از اين متغيرها وزن لارو، اينوكولوم اوليه و نوع غذا مي‌باشند. در اين تحقيق لاروهاي بر اساس اندازه گيري عرض كپسول سر به گروههاي مختلف سني تقسيم شدند. نتايج زيست‌سنجي با لاروهاي متفاوت از نظر وزن و با به كار بردن دزهاي ده به توان چهار و ده به توان پنج و ده به توان شش و ده بتوان هفت عدد چند وجهي در هر ميلي ليتر اينوكولوم اوليه نشان دادند كه براي توليد ويروس مناسب ترين لارو و دز، لاروسن چهارم تغذيه كرده از برگ چغندر و دز ده به توان شش عدد چند وجهي در هر ميلي‌ليتر مي‌باشد. براي تعيين اثر نوع غذا در ميزان توليد ويروس، برگ چغندرقند و غذاي نيمه مصنوعي به كار رفتند. در اينوكولوم به كار رفته براي لاروهاي سنين اول، دوم، سوم، چهارم و پنجم به ترتيب (5، 10و 15)، (20، 25 و 30)، (40، 50 و 60)، (70، 80 و 90) و (100، 110 و 120) عدد چند وجهي در هر ميلي ‌متر مربع سطح ماده غذايي وجود داشت. بيشترين تلفات لاروها در حداكثر زمان دوره كمون مشاهده گرديد و اين وضعيت براي توليد ويروس مناسب بود. لاروسن ششم در برابر ويروس مقاومت بلوغ نشان داد. از لاروهاي تغذيه كرده از برگ چغندرقند تقريبا 10 برابر بيشتر از لاروهاي تغذيه نموده از غذاي نيمه مصنوعي ويروس به دست آمد.