تاثير آموزش بر آگاهي، موانع درک شده، وضعيت و تداوم مراجعه بيماران به بخش بازتواني قلب بيمارستان شهيد چمران اصفهان

مقدمه: بيماري هاي قلبي از مهم ترين دلايل مرگ مي باشد و موجب کاهش کيفيت زندگي مي گردد. خدمات بازتواني باعث ارتقاي سطح سلامت اين بيماران مي شود، اما وضعيت استفاده از اين خدمات مطلوب نيست. مطالعه حاضر با هدف بررسي تاثير آموزش بر آگاهي، موانع درک شده و وضعيت مراجعه بيماران به بخش بازتواني قلب بيمارستان شهيد چمران اصفهان اجرا شد.
روش ها: اين مطالعه نيمه تجربي بر روي 69 نفر بيمار بستري (گروه مداخله 35 نفر و گروه شاهد 34 نفر) بيمارستان شهيد چمران اصفهان در سال 1392 صورت گرفت. بيماران واجد شرايط به طور تصادفي به يکي از دو گروه اختصاص يافتند. داده ها با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته و مورد تاييد کارشناسان جمع آوري شد. آموزش گروه مداخله به صورت چهره به چهره، تلفني، پمفلت، فيلم و اسلايد بود. وضعيت مراجعه و تعداد دفعات حضور بيماران در برنامه بازتواني از طريق پيگيري تلفني و بررسي ليست مراجعه کنندگان دو ماه بعد از اولين مراجعه بيماران به واحد بازتواني بررسي گرديد. داده ها با استفاده از آزمون هاي مناسب در نرم افزار SPSS با سطح معني داري 0.05 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: ميانگين سن بيماران گروه مداخله و شاهد به ترتيب 58.57±2.1 و 55.94±1.8 سال به دست آمد. افزايش و کاهش معني داري پس از مداخله به ترتيب در آگاهي (P<0.01) و موانع درک شده (P<0.01) بيماران نسبت به گروه شاهد ايجاد شد. دفعات مراجعه بيماران گروه مداخله نسبت به گروه شاهد براي بازتواني بيشتر بود (P<0.03). بيماراني که به واحد بازتواني مراجعه مي کردند، ميانگين نمره آگاهي بيشتر  (P<0.01)و ميانگين نمره موانع درک شده کمتري  (P=0.03)نسبت به سايرين داشتند.
نتيجه گيري: مداخله آموزشي با هدف افزايش آگاهي نسبت به اثرات مفيد برنامه هاي بازتواني و کاهش موانع درک شده بيماران جهت شرکت در اين برنامه ها، توانست تداوم مراجعه بيماران را به بخش بازتواني افزايش دهد.