بررسي شيوع سرمي عفونت مايکوپلاسما گالي سپتيکوم و چند عامل موثر بر آن، در مزارع جوجه گوشتي استان اردبيل

مايکوپلاسموز يکي از بيماريهاي مهم ماکيان و بوقلمون است که خسارات اقتصادي زيادي به صنعت طيور وارد مي نمايد. هدف از مطالعه حاضر بررسي ميزان شيوع سرمي آلودگي به مايکوپلاسما گالي سپتيکوم (MG) و تعيين چند عامل موثر بر آن، در گله هاي جوجه گوشتي استان اردبيل در طي سال هاي 1391 الي 1392 بود.بدين منظور، 20 نمونه خون به صورت تصادفي از هر 36 مرغداري جوجه گوشتي در پايان دوره پرورشي و در محل کشتارگاه اخذ گرديد. نمونه ها سريعا به آزمايشگاه ارسال و پس از جداسازي سرم نمونه ها، از آزمايش هاي آگلوتيناسيون سريع سرم (RSA) واليزا براي بررسي ميزان آلودگي استفاده شد. از مجموع720 نمونه سرم اخذ شده، در آزمايش RSA، 3.30 درصد نمونه ها و در آزمايش اليزا 19.7 درصد نمونه ها MG مثبت بودند. حساسيت، ويژگي و همبستگي آزمون RSA در مقايسه با روش اليزا در اين مطالعه به ترتيب 100درصد، 88.4 درصد و -0.446 بود. از نظر آلودگي سرمي به مايکوپلاسما گالي سپتيکوم در فصول مختلف سال، بيشترين ميزان شيوع با اختلاف معني داري (p<0.001) نسبت به ساير فصول مربوط به زمستان بود.بيشترين ميزان شيوع MG در مرغان و گله هاي با ظرفيت بالاي 20000 قطعه و کمترين آنها در خروس ها و گله هاي کمتر از 5000 قطعه مشاهده گرديد. در مقايسه شيوع سرمي مايکوپلاسما گالي سپتيکوم در مناطق مختلف جعرافيايي، مناطق متراکم نمين بطور معني دار (p<0.001). بيشترين ميزان آلودگي را داشت. نتايج اين مطالعه نشان داد که ميزان آلودگي سرمي به مايکوپلاسما گالي سپتيکوم در جوجه هاي گوشتي استان اردبيل نسبتا بالا مي باشد. لذا رعايت اصول بهداشتي، امنيت زيستي، ظرفيت و تراکم استاندارد مزارع در کنترل اين بيماري بسيار حايز اهميت است.