بررسي ديدگاه پزشکان عمومي در مورد سياست هاي مندرج در دستورالعمل برنامه پزشک خانواده و نظام ارجاع در مناطق شهري؛ استان خوزستان 1394

مقدمه: از مهم ترين مسائل مورد توجه در فرآيند پياده سازي و اجرا، تحليل ذينفعان و شناخت مطلوبيت هاي ايشان مي باشد. اين امر به جهت اجراي موفق تر طرح تاثير بسزايي دارد؛ مطالعه حاضر در نظر دارد تا محتواي دستورالعمل هاي پزشک خانواده را از ديدگاه پزشکان عمومي، به عنوان گروهي از مهم ترين ذينفعان اجراي اين طرح، در استان خوزستان، سال 1394 مورد بررسي قرار دهد تا با استفاده از آن علاقه مندي ها و جهت گيري هاي اين گروه در جهت اجراي طرح، شناسايي شود.
روش پژوهش: اين مطالعه از نوع توصيفي- تحليلي مي باشد که به صورت مقطعي در سال 1394 و با بهره گيري از رويکرد کمي، انجام شده است. پژوهش حاضر به صورت پيمايشي و در قالب پرسشنامه محقق ساخته و بر اساس محتواي دستورالعمل پزشک خانواده و نظام ارجاع، در جامعه پزشکان عمومي استان خوزستان انجام شده است. نمونه گيري به صورت طبقه اي تصادفي و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شده است.
يافته ها: در سه محور سياست هاي اجرايي پزشک خانواده، بيشترين ميانگين امتياز را محور محتواي بسته خدمات سلامت در قسمت تناسب سياست ها (3.3±1.01) و محور نظام ارائه خدمات در قسنت قابليت اجرا (2.95±0.98)، در ايران به خود اختصاص داد. شکاف بين تناسب سياست و قابليت اجرا در ايران مربوط به محور نيروي انساني و فضاي فيزيکي مورد نياز در سطح اول بود (P=0.001). محور بسته خدمات از نظر تناسب و قابليت اجرا با جايگاه سازماني افراد داراي ارتباط معني دار اماري بود (P=.01) و افراد بر مبناي اشتغال در موقعيت صف و ستاد نظرات متفاوتي در خصوص بسته خدمات پايه داشتند.
نتيجه گيري: در راستاي اجراي نظام ارجاع، نياز به ايجاد زيرساخت و اصلاحات در ساير بخش هاي سلامت از جمله سيستم اطلاعات سلامت، تربيت نيروي انساني ماهر و مرتبط، فرهنگ سازي در جامعه، دستورالعمل هاي مرتبط با نظام پرداخت و چگونگي ارائه خدمت ضروري به نظر مي رسد.