تاثير ورمي کمپوست و کودهاي زيستي محرک رشد، بر ترکيب هاي اسانس بادرنجبويه (Melissa officinalis L.) در شرايط مختلف آبياري در آزمايشي به صورت کرت هاي دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار در موسسه تحقيقات جنگلها و مراتع کشور اجرا شد. فاکتورهاي آزمايشي شامل آبياري در دو سطح (60 و 100% ظرفيت زراعي)، ورمي کمپوست در سه سطح (0، 5 و 10 تن در هکتار) و کودهاي زيستي محرک رشد گياه در چهار سطح (سودوموناس فلورسنت، ازتوباکتر + آزوسپيريليوم، ازتوباکتر + آزوسپيريليوم + سودوموناس فلورسنت و شاهد) بود. ترکيب هاي مورد بررسي شامل سيترونلال، نرال، ژرانيال، بتا- کاريوفيلن و متيل سيترونلات بودند. نتايج تجزيه واريانس نشان داد که اثر متقابل آبياري×ورمي کمپوست بر سيترونلال در سطح 1% و بر ژرانيال و متيل سيترونلات در سطح 5% معني دار بود. نتايج مقايسه ميانگين ها نشان داد که تحت تنش خشکي (60% ظرفيت زراعي) بيشترين مقدار سيترونلال، ژرانيال، نرال و بتا-کاريوفيلن تحت تنش خشکي (60% ظرفيت زراعي) و کمترين ميزان اين ترکيب ها در شرايط بدون تنش خشکي (100% ظرفيت زراعي) بدست آمد. اما بيشترين ميزان متيل سيترونلات در 100% ظرفيت زراعي و کمترين مقدار آن تحت تنش خشکي مشاهده شد. همچنين، بيشترين مقدار سيترونلال (47.7%) با مصرف 10 تن در هکتار ورمي کمپوست و کمترين ميزان آن (45%) در تيمار شاهد حاصل گرديد. بيشترين مقدار بتا-کاريوفيلن (6%) نيز با مصرف 5 تن در هکتار ورمي کمپوست بدست آمد. مقايسه ميانگين اثر کودهاي زيستي نشان داد که تلقيح ازتوباکتر + آزوسپيريليوم + سودوموناس فلورسنت بيشترين سيترونلال (47.2%) و بتا-کاريوفيلن (5.9%) و کمترين سيترونلال (45.6%) و بتا-کاريوفيلن (5.1%) مربوط به تيمار شاهد بود. تنش خشکي باعث افزايش ترکيب هاي اسانس شد. اثر ورمي کمپوست تنها بر سيترونلال تاثير داشت. باکتري هاي محرک رشد نيز تنها بر سيترونلال و بتا-کاريوفيلن اثر مثبت داشتند.