فرسايش خندقي يکي از فرآيندهاي اصلي فرساينده و حالت دهنده شکل سطح زمين مي باشد. توسعه فرسايش خندقي باعث از بين رفتن بخش زيادي از خاک شده و مي تواند به عنوان يکي از عوامل اصلي تخريب زيست محيطي زمين در ساحل شرقي درياچه اروميه در نظر گرفته شود. هدف اين تحقيق تحليل عوامل موثر در شکل گيري و گسترش فرسايش خندقي در منطقه مورد مطالعه مي باشد.بدين منظور در اين تحقيق از مقادير هدايت الکتريکي، نسبت سديم جذب شده، PH، نوع بافت خاک براي تحليل عوامل موثر در ايجاد فرسايش خندقي و از شاخص هاي اقليمي، ضريب رطوبت در سازندهاي منطقه براي تحليل پتانسيل خندق زايي منطقه استفاده شد. نتايج اين تحقيق نشان داد که بر مبناي شاخص هاي اقليمي پتانسيل خندق زايي منطقه بالا مي باشد. تحليل بافت نمونه هاي برداشت شده نشان داد که ريزدانه بودن ذرات تشکيل دهنده سازندهاي زمين شناسي به علت ساختمان ضعيف خاکدانه ها شرايط بسيار مناسبي براي پيشروي طولي و عرضي خندق ها فراهم نموده است. تجمع بالاي املاح محلول مخصوصا مقادير بالاي (EC و SAR) باعث ايجاد فرسايش انحلالي شده که شرايط ايجاد فرسايش تونلي را مهيا مي سازد. نتايج تحقيق نشان داد که شکل گيري فرسايش خندقي در منطقه مورد مطالعه و گسترش آن تحت تاثير دو عامل، عوامل اقليمي از يک طرف که باعث ايجاد رواناب و تغيير در ميزان نفوذپذيري و از طرف ديگر تحت تاثير ويژگي ها و خصوصيات فيزيکي و شيميايي خاک هاي منطقه مي باشد.