تاثير مديريت کيفيت فراگير بر نوآوري: تبيين نقش ميانجي يادگيري بين سازماني

در مطالعات مختلفي تاثير مديريت کيفيت فراگير بر عملکرد نوآوري با توجه به نقش ميانجي يادگيري سازماني مورد مطالعه واقع شده است. با توجه به اهميت بحث زنجيره تامين، سوال اصلي اين تحقيق بررسي رابطه اين دو متغير با توجه به يادگيري بين سازماني مي باشد. اين تحقيق از نظر هدف، کاربردي و از نظر نحوه گردآوري داده ها، پيمايشي – همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش کارشناسان و مديران فني و غير فني زنجيره تامين شرکت ساپکو هستند که تعداد آن ها 220 نفر مي باشند. به منظور جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي مديريت کيفيت فراگير مقيمي و رمضان (1390)، عملکرد نوآوري خيمنز-خيمنز و همکاران (2008) و يادگيري بين سازماني اريک تي.جي. وانگ (2012) در اختيار جامعه آماري قرار گرفت که در نهايت تعداد 202 پرسشنامه به طور کامل توسط جامعه آماري تکميل گرديد. براي ارزيابي پايايي گويه هاي پرسشنامه از ضريب آلفاي کرونباخ و شاخص پايايي ترکيبي استفاده شد. براي ارزيابي روايي پرسشنامه دو معيار روايي همگرا و روايي واگرا به کار گرفته شد. با توجه به مقادير شاخص ها پايايي و روايي پرسشنامه ها مورد تائيد قرار گرفت. همچنين براي تعيين اعتبار سازه از تحليل عاملي تاييدي استفاده شد، با توجه به اينکه بار عاملي تمام گويه ها، بالاي 0.5 به دست آمد، نشان از روايي ابزار سنجش بود. در اين تحقيق جهت آزمون مدل مفهومي تحقيق از مدل سازي معادلات ساختاري توسط نرم افزار LISREL، استفاده شد که نتايج حاکي از برازش مطلوب مدل بود. نتايج تحقيق بيانگر اين است که مديريت کيفيت فراگير تاثير مثبت و معني داري بر عملکرد نوآوري دارد و يادگيري بين سازماني در اين رابطه نقش ميانجي دارد.