دورنماي فرين هاي گرم ايران مبتني بر برونداد مدل ميان مقياس منطقه ايي (REGCM4)

با ظهور و شدت يافتن پديده گرمايش جهاني، توسعه راهبردهاي کارآمد براي سازگاري با اين پديده امري ضروري قلمداد مي گردد. اين ضرورت در گام نخست درکي مناسبي از آسيب پذيري مناطق مختلف از دگرگوني هاي آب و هوايي به دست مي آورد و متناسب با گنجايش هاي منطقه ايي راهبردهاي سازگاري با دگرگوني هاي آب و هوايي را ارائه مي کند. هدف از اين پژوهش شناخت اثر گرمايش جهاني بر تغييرات ميزان دماهاي فرين بالا طي دهه هاي آينده در قلمرو ايران است. به اين منظور داده هاي پايگاه EH5OM براي دوره 2015 تا 2050 ميلادي به شکل ديدباني هاي 3 ساعته (8 بار در روز) تحت سناريو A1B. از مرکز فيزيک ماکس پلانک بارگيري و با استفاده از مدل منطقه ايي REGCM4 ريزپيمانه شدند. سپس داده هاي ساعتي دماي هوا ريزپيمانه نمايي شده با تفکيک مکاني 0.27´0.27 درجه قوسي به ميانگين روزانه تبديل شدند که در نتيجه ماتريسي به ابعاد 13140´2140 به دست آمد. براي شناسايي از روزهاي فرين گرم از نمايه انحراف بهنجار شده دما (NTD) بهره برديم، به طوري که داده هاي حاصل از خروجي مدل برحسب مقدار اين نمايه و گستره حاکميت گرما (NTD>0) مرتب گرديدند در گام بعدي 500 روز نخست که شرط (NTD>2) را برآورده کردند در حکم نمونه انتخاب شدند. نتايج نشان داد دورنماي فرين هاي گرم ايران بر اساس روش شبکه عصبي خودسازمانده (SOM) را مي توان به 9 ناحيه تقسيم نمود. همچنين در دهه هاي آينده بيشينه گرماهاي فرين در نيمه غربي و نوار ارتفاعي (کوهستان و کوهپايه) رخ خواهد داد به طوري که فرين هاي دمايي در مناطق يادشده بيشتر از نواحي داخلي و سواحل جنوبي کشور خواهند بود. کمينه رخداد فرين گرم ايران مربوط به ناحيه دشت کوير و پس ازآن جنوب شرق کشور مي باشد.