واکاوي عوامل موثر بر تحقق پذيري مديريت يکپارچه شهري مطالعه موردي: کلانشهر تهران

فرايند جهاني شدن، به افزايش مناطق کلان شهري جهان شتاب بيشتري بخشيده و مشکلات جديدي بر مشکلات موجودشان افزوده است. گستردگي و پيچيدگي مجموعه مراکز زيست و فعاليت و نواحي هم بسته اي که نبض آنها با کلان شهر در يک نقطه مي زند، مديريت کلان شهري را در سطح فراتر از نهادهاي منفک و يکايک شهرداري ها ضروري مي سازد.
به موازات مشکلات و تهديدها در منطقه کلان شهري، چالش اصلي مديريت کلان شهرها استفاده از امکانات و فرصت هاي بسياري است که در بطن آنها وجود دارد. در همين راستا، پژوهش حاضر با هدف واکاوي عوامل موثر بر تحقق پذيري مديريت يکپارچه شهري در کلانشهر تهران انجام شده است. اين نوشتار از نظر عمق مطالعه کاربردي-توسعه اي و از لحاظ ماهيت و روش مبتني بر رويکرد توصيفي و تحليلي مي باشد.
روش پژوهش ترکيبي از نوع پيمايشي و اسنادي است و گردآوري اطلاعات و داده ها از طريق پرسشنامه محقق ساخته و جامعه آماري آن را دو گروه مديران شهري، متخصصين و خبرگان شهري تهران تشکيل مي دهند. با تکيه بر روش تحليل عاملي تعداد 5 عامل از 27 شاخص مورد مطالعه احصاء گرديد که همگي داراي مقادير ويژه بالاي يک مي باشد و جمعا 68.501 درصد از واريانس را تبيين مي کنند. همچنين نتايج به دست آمده نشانگر اين است که مولفه هاي بسترهاي قانوني با ضريب همبستگي 0.805، ضعف زيرساخت هاي اطلاعاتي براي مديريت يکپارچه شهري 0.801، همپوشاني وظايف سازماني در ارگان هاي مختلف مربوط به مديريت شهري 0.782، عدم تدقيق جايگاه نظام مديريت شهري نزد سازمان هاي ذي مدخل همسطح 0.784 و تعدد نگرش و ديدگاههاي سياسي با ضريب 0.777 موثرترين و تاثيرگذارترين عوامل در تحقق پذيري مديريت يکپارچه کلانشهر تهران از ديدگاه مديران شهري و کارشناسان شناسايي شدند.