امکان سنجي جمع آوري رواناب در شبکه بزرگراههاي شهر تهران مطالعه موردي: منطقه 1 و 3 تهران

امروزه کنترل و جمع آوري رواناب در درون منطقه شهري نسبت به انتقال آن به خارج از شهر اهميت بيشتري يافته است. منطقه 1 و 3 تهران با مساحت 272 کيلومترمربع، در شمال شرق تهران قرار گرفته است که در هنگام بارندگي حجم زيادي از رواناب علاوه بر مسيل ها در خيابانها نيز جاري مي شوند که مشکلات متعددي را ايجاد مي نمايند. اين پژوهش با استفاده از نقشه توپوگرافي 1:25000 تهران، نقشه زمين شناسي 1:100000 تهران، داده هاي کاربري، و داده ارتفاعي ماهواره استر با پيکسل هاي 30 متري، داده هاي بارش ساعتي ايستگاه شمال تهران در بازه زماني 2007 تا 2014، امکان سنجي جمع آوري و کنترل رواناب را انجام داده است. در اين راستا، پتانسيل توليد رواناب با روش جاستين در دو منطقه 1 و 3 محاسبه شده است. اتوبان مدرس و خيابان شريعتي براي مکانيابي سيستم ماند بيولوژيکي و جوي باغچه، انتخاب شدند. عمل مکانيابي در راستاي اين دو شريان با استفاده از روش LID انجام شده است و براي ارزيابي و تصحيح آن از گزارش هاي آب گرفتگي بعد از بارش، موجود در مرکز 137 شهرداري تهران استفاده شد. محاسبات مربوط به پروفيل هاي طولي با نرم افزار SWMM انجام شد. مقايسه نتايج محاسبه رواناب روزانه با شرايط توپوگرافي و شبکه مسيل هاي موجود نشان داد که هنگام بارندگي، بخشي از رواناب توليد شده به سمت خيابان ها و اتوبان ها زهکشي مي شوند که مکانيابي سيستم هاي جمع آوري رواناب در اولويت اول فضاي سبز موجود در پارک هاي آب و آتش، ملت و قيطريه را تعيين نمود.