نقش واسطه اي انگيزش دروني در رابطه بين رفتار توانمندساز رهبر و غني سازي شغل با خشنودي از کارراهه

کارراهه به صورت مجموعه اي از مشاغل تعريف مي شود که يک فرد در طي مسير زندگي در پيش مي گيرد. خشنودي شاغل از کارراهه پيامدهاي مثبت بسياري مانند عملکرد و تعهد بالاتر به همراه دارد. به نظر مي رسد که رفتارهاي توانمندساز رهبر مانند مشارکت دادن زيردستان در تصميم گيري و واگذاري استقلال کاري و نيز غني سازي شغل منجر به خشنود شدن شاغل از کارراهه مي گردد. با توجه به اهميت پيامدهاي خشنودي کارراهه براي سازمان ها، پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه رفتار توانمندساز رهبر و غني سازي شغل با خشنودي از کارراهه انجام گرفت. انگيزش دروني نيز به عنوان متغير واسطه اي در نظر گرفته شد. نمونه پژوهش شامل 438 نفر از کارکنان شرکت پلي اکريل ايران بودند که به ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه هاي خشنودي از کارراهه (CSQ)، غني سازي شغل (JEQ)، رفتار توانمندساز رهبر (LEQ) و انگيزش دروني (IMQ) پاسخ دادند. نتايج نشان داد که انگيزش دروني در رابطه بين رفتار توانمندساز رهبر با خشنودي از کارراهه و نيز رابطه غني سازي شغل با خشنودي از کارراهه نقش واسطه پاره اي را ايفا مي کند. بر اساس اين نتايج، لازم است که سازمان ها مشاغل کارکنان را غني سازند. هم چنين رهبران و سرپرستان مشارکت کارکنان در تصميم ها را افزايش دهند و به کارکنان استقلال بيشتري دهند. اين رفتار از طريق توانمند ساختن کارکنان، انگيزش دروني آنها را افزايش مي دهد و در نهايت خشنودي از کارراهه بيشتر مي شود.