نقش واسطه اي رضايت شغلي در رابطه بين رفتارهاي مدني - اجباري با رفتارهاي مدني - سازماني

رفتارهاي مدني - سازماني از جمله با اهميت ترين رفتارهاي مثبت در محيط هاي کار هستند که چندين دهه متوالي توجه پژوهشگران را به خود جلب کرده اند. بر اساس جديدترين شواهد، اين رفتارها به دليل ماهيت مثبت خود، گاهي مورد تاکيد زياد قرار گرفته و به همين دليل از ماهيت ارادي و اختياري خود خارج مي شوند. رفتارهاي مدني - اجباري همان رفتارهاي مدني متعارف هستند که ماهيت ارادي و اختياري خود را از دست داده اند. در پژوهش حاضر، چنين فرض شده که رضايت شغلي در رابطه بين رفتارهاي مدني - اجباري با رفتارهاي مدني - سازماني نقش واسطه اي دارد. در راستاي اهداف اين پژوهش، 212 نفر از کارکنان يک سازمان دولتي انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي رفتارهاي مدني – اجباري (CCBQ)، رفتارهاي مدني - سازماني (OCBQ) و رضايت شغلي(JSQ)  پاسخ دادند. نتايج نشان داد که بين رفتارهاي مدني اجباري با رضايت شغلي رابطه منفي و معنادار وجود دارد، اما بين رفتارهاي مدني - اجباري با رفتارهاي مدني - سازماني در سطح روابط ساده رابطه معنادار به دست نيامد. نتايج الگو سازي معادله ساختاري نيز نشان داد که رضايت شغلي متغير واسطه اي کامل در رابطه رفتارهاي مدني اجباري با رفتارهاي مدني - سازماني معطوف به افراد، سازمان و به صورت کلي است. در مجموع نتايج اين پژوهش نشان داد که رفتارهاي مدني - اجباري از طريق تضعيف رضايت شغلي قادر به کاهش رفتارهاي مدني - سازماني هستند.