مقاله حاضر به بررسي نظام وجهيت در هورامي و افعال وجهي به کار رفته در اين زبان مي پردازد. پس از آشنايي مختصر با ويژگي هاي مقوله دستوري- معنايي «وجهيت» و طبقه بندي نظام هاي وجهي بر مبناي آراي پالمر (1999 & 2001)، ويژ گي هاي هر يک از افعال وجهي «بايد/ma?jo ،« شدن/ »bijej» و فعل «t?w?j» مورد بررسي قرار مي گيرد. از ميان افعال وجهي موجود، تنها فعل «بايستن/ ma?jo »مي تواند براي نشان دادن مرتبه الزام از وجهيت معرفتي (وجهيت استقرايي) و وجهيت تکليفي مورد استفاده قرار گيرد و در مقابل افعال «bijej» و فعل «t?w?j» تنها بيانگر مرتبه امکان از وجهيت هاي معرفتي (وجهيت حدسي) و تکليفي هستند. فعل «bijej» مي تواند در برخي موارد براي بيان مرتبه الزام از وجهيت تکليفي نيز به کار رود با اين توضيح که به نسبت فعل «بايستن/ ma?jo» اجبار کم تري را متوجه کنش گر مي کند. فعل «t?w?j» مي تواند براي نشان دادن وجهيت پويا نيز به کار رود. فعل «ma?j?» تنها فعلي است که براي اراده معناي وجهيت تکليفي در گذشته مورد استفاده قرار مي گيرد. هيچ يک از افعال وجهي مورد بحث در هورامي توانايي نشان دادن وجهيت گواه نمايي را ندارند.