بررسي تاثير حکايت درماني مسير شغلي کوکران بر اهمال کاري تحصيلي دانشجويان نابينا

هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير حکايت درماني مسير شغلي کوکران بر اهمال کاري تحصيلي دانشجويان نابينا بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي، از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماري شامل دانشجويان نابيناي دانشگاه اصفهان و دانشگاه آزاد اسلامي خوراسگان بود که 30 نفر به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب و به شيوه تصادفي در دو گروه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش در 7 جلسه (3 ساعته)، بصورت هفتگي شرکت کردند. داده ها با استفاده از پرسشنامه اهمال کاري تحصيلي گردآوري و توسط نرم افزار SPSS-21 تحليل شد. نتايج تحليل کوواريانس نشان داد که حکايت درماني، اهمال کاري در آمادگي براي امتحانات و آماده کردن تکاليف را کاهش داده (p<0.05)، اما تمايل به تغيير و احساس منفي را افزايش داده است (p<0.05)، به علاوه، تفاوت دو گروه در اهمال کاري براي آماده کردن مقالات معني دار نبود. در نهايت مي توان از حکايت درماني کوکران به عنوان يکي از روش هاي موثر در کاهش اهمال کاري تحصيلي دانشجويان نابينا استفاده کرد.