کاربرد روش ريخت سنجي هندسي در مطالعات انعطاف پذيري ريختي در ماهيان، مطالعه موردي مقايسه شکل بدن جمعيت هاي ماهي گورخري (Aphanius sophiae (Heckel, 1847 چشمه علي دامغان و رودخانه شور اشتهارد

شکل بدن نه تنها انعکاس دهنده ويژگي ها ژنتيکي بلکه منعکس کننده وضعيت محيط زندگي و زيستگاه ماهي نيز است. از اين رو، اين پژوهش با هدف کاربرد روش ريخت سنجي هندسي لندمارک پايه در بررسي انعطاف پذيري ريختي در دو جمعيت ماهي گورخري ( A. sophiae) ساکن آب شيرين (چشمه علي دامغان) و آب شور (رودخانه شور اشتهارد) به اجرا درآمد. تعداد 86 نمونه ماهي گورخري از چشمه علي (52 عدد) و رودخانه شور (34 عدد) نمونه برداري گرديد. از سمت چپ سطح جانبي نمونه ها با استفاده از دوربين ديجيتال عکسبرداري شد. بر روي تصاوير دو بعدي حاصل تعداد 15 نقطه لندمارک با استفاده از نرم افزار TpsDig2 قرار داده شد. داده هاي حاصل پس از آناليز پروکراست، با استفاده از روش هاي آماري چند متغيره DFA و T-test هتلينگ به صورت جداگانه براي هر دو جنس مورد تحليل قرار گرفتند. شکل اجماع جنس هاي نر و ماده هر دو جمعيت به تفکيک در شبکه تغيير شکل توسط نرم افزار MorphoJ مصورسازي شد. نتايج نشان داد که تفاوت معني داري بين شکل بدن جنس هاي نر و ماده هر دو جمعيت وجود دارد (P<0.001). الگوهاي تفاوت ريختي مشاهده شده در هر دو جنس شامل پهناي بدن و ساقه دمي و موقعيت باله سينه اي بود. نتايج اين پژوهش، جدايي ريختي وابسته به زيستگاه، تغييرپذيري ريختي و تکامل در حال پيشرفت شکل بدن دو جمعيت ماهي گورخري را تحت تاثير شرايط محيطي محل زيست نشان داد.