بروز پيامدهاي مختلفي چون صنعتي شدن جوامع، جنگ جهاني اول، تضاد طبقاتي، مفاسد اجتماعي، نظام هاي سياسي مستبد، حکومت هاي استعماري و نظاير آن، سبب شد که شماري از نويسندگان و شاعران در فرانسه گرد هم آمده، ادبيات پوپوليستي را بنيان نهند و توجه قشر روشنفکر ادبي را به اين مقوله جلب کنند، از آنجايي که گرايش به اين مکتب در ايران و دولت عثماني و در کشورهاي تابعه اين حکومت، نظير مصر چشمگير بوده است، از اين رو، در اين جستار، تلاش شده است تا به بررسي جنبه هاي گوناگون تفکرات پوپوليستي در شعر ميرزاده عشقي و احمد شوقي پرداخته شود، چراکه شحصيت هاي مذکور در جريان انقلاب مشروطه ايران و نهضت بيداري مصر، با تکيه بر سلاح قلم در جهت آگاهي و بيداري قشرهاي مختلف جامعه خود گام هاي موثري برداشته اند و مطالعه مجموعه اشعار آن ها بيانگر اين است که اين شاعران، نه تنها از پيشگامان تجدد، نوگرايي و استقلال طلبي ملت هاي خود بوده اند، بلکه از پيش قراولان ادب معاصر ايران و مصر نيز هستند که شعر را از دام سنت هاي کهن و مدايح پادشاهان رها کرده و در خدمت مردم و جامعه قرار داده اند.