راهبرهاي پليس محله محور و تامين امنيت در پرتو موازين حقوق بشر

زمينه و هدف: کنترل جرم و تامين امنيت به عنوان يکي از دغدغه هاي اصلي دولت مردان و نهادهاي رسمي نظام عدالت کيفري است. محدوديت منابع و امکانات مراجع رسمي، انديشه بهره مندي از ظرفيت هاي جامعه و نهادهاي غير رسمي را مطرح کرده است. پليس محله محور با رويکرد جامعوي در يک چارچوب مبتني بر تعامل خلاق با شهروندان مي تواند به حل مسائل و مشکلات جامعه معاصر درخصوص بي نظمي هاي اجتماعي، فرهنگي و سياسي، کمک ويژه اي کند و در موضوعاتي مانند پيشگيري از جرم و کنترل آن موفقيت هاي بيشتري کسب کند.
روش شناسي: در اين پژوهش که از نظر هدف کاربردي است، نگارندگان به شيوه توصيفي- تحليلي با استفاده از منابع مکتوب سعي کرده اند با تشريح راهبردهاي امنيت محله محور در رويکرد جامعوي پليس، هم سويي آن با معيارهاي حقوق بشري را ارزيابي کنند.
يافته ها: در راهبردهاي پليس جامعه محور ثبات و نظم از پايداري بيشتري برخوردار بوده و از اين طريق احساس همدلي بين شهروندان و پليس افزايش خواهد يافت، بنابراين در اين رويکرد تامين امنيت بر پايه مشارکت بخش هاي مختلف جامعه داراي وجهه حقوق بشري است که بر نيازها و دغدغه هاي هاي اصلي شهروندان تاکيد دارد، به نحوي که مي توان سياست هاي تماميت خواه را تقليل داده و به استقرار امنيت در چهارچوب اسناد حقوق بشري دست يافت، امنيتي که نه تنها اولويت هاي جامعه، بلکه دغدغه هاي فردي شهروندان و نيازهاي پايه اي آنها را نيز مدنظر قرار خواهد داد.
نتيجه گيري: پرهيز از رويکردهاي صرفا امنيت گرا و دوري جستن از قضاوت هاي عجولانه و يک سويه نسبت به شهروندان، زمينه ساز ايجاد امنيت مستمر است که با سهيم کردن آنان در طراحي و اجراي برنامه هاي پيشگيري از جرم ميسر مي شود و لازمه اين امر ايجاد اعتماد دو سويه بين پليس و مردم و فراهم آوردن بسترهاي اجرايي و تقنيني و حذف موانع ساختاري در پليس و نهادهاي جامعوي است.