تحليل تطبيقي سطح برخورداري از امکانات و توزيع جمعيت در شبکه شهري استان يزد

طي سه دهه اخير به دليل هجوم شتابان جمعيت به سمت شهرها، مشکلات متعددي براي شهرها به وجود آمده و لزوم برنامه ريزي و ارائه روش ها و مدل هايي به منظور انتظام شبکه شهري براي کاهش و ساماندهي مشکلات نوظهور، بيش از پيش احساس شده است. يافتن عوامل ناشي از اين رخداد و همچنين ارائه راهکاري در راستاي کاهش وضعيت نامطلوب موجود و حرکت به سمت تعادل در توزيع جمعيت و فعاليت، از مهم ترين دغدغه هاي برنامه ريزان و مديران شهري مي باشد. در اين پژوهش، با ارزيابي سطح برخورداري از امکانات شهري در نقاط شهري استان يزد، چگونگي ارتباط وضعيت سطح ارائه خدمات و امکانات شهري با وضعيت جمعيتي و به تفکيک نقاط شهري، بررسي شده است. تحقيق حاضر از نظر نوع تحقيق، توسعه اي- کاربردي و روش تجزيه و تحليل داده ها، توصيفي- تحليلي است. اطلاعات مورد نياز پژوهش با استفاده از مطالعات کتابخانه اي، اسناد مرکز آمار ايران، سالنامه هاي آماري و اسناد مرتبط با آن، گردآوري شدند. براي تجزيه و تحليل اطلاعات و دستيابي به نتايج کاربردي، از مدل تاکسونومي عددي و مراحل تحليل عددي استفاده شده است. نتايج به دست آمده، بيانگر تاثير نسبتا زياد سطح برخورداري از امکانات و خدمات ارائه شده در نقاط شهري بر توزيع متوازن جمعيت است؛ به گونه اي که در تحليل انجام شده، رتبه استنتاجي از تحليل تاکسونومي که بيانگر سطح برخورداري از امکانات در مناطق مي باشد، با رتبه توزيع جمعيتي، تناسب زيادي دارد. بر اين اساس شاخص هاي مرتبط با امکانات و خدمات شهري، تا سطح قابل قبولي مي توانند نقش موثري در جذب جمعيت در نقاط مختلف، جلوگيري از مهاجرت و تمرکززدايي، ايفا نمايند.