سياستگذاري انسجام دروني حوزه راهبردي جمهوري اسلامي ايران

لزوم دستيابي به توافق درباره موضوعات راهبردي، زمينه هاي لازم براي انسجام دروني کارگزاران و نظريه پردازان را اجتناب ناپذير مي سازد. موضوعاتي همانند «سرعت تصميم گيري»، «يادگيري نهادي» و «کنش براساس حوزه صلاحيت» محور اصلي انسجام دروني موضوعات راهبردي تلقي مي گردد. تحقق چنين فرآيندهايي براي «خروج از بحران» در روند ديپلماسي هسته اي ايران و کشورهاي گروه 1+5 معنا مي يابد. هدف اصلي مقاله حاضر را مي توان پاسخ به موضوعات راهبردي پيچيده از طريق «سياستگذاري انسجام دروني» دانست. مفروض مقاله بر اين امر تاکيد دارد که سياستگذاري انسجام دروني محور اصلي موفقيت ديپلماسي هسته اي و تنظيم برنامه جامع اقدام مشترک محسوب مي شود. ديپلماسي هسته اي براي کاهش تحريم ها و ايجاد رابطه متقابل تا آگوست 2015 ادامه يافته است. اين امر، زمينه توافق راهبردي را به وجود آورده که مبتني بر جلوه هايي از انسجام دروني حوزه راهبردي است. با توجه به چنين نشانه هايي پرسش اصلي مقاله آن است که: «سياستگذاري انسجام دروني حوزه هاي راهبردي ايران با تاکيد بر موضوع ديپلماسي و توافق هسته اي داراي چه ويژگي و فرآيندي بوده است؟» فرضيه مقاله نيز معطوف به فرآيندي است که: «سياستگذاري انسجام دروني حوزه راهبردي ايران معطوف به سازوکارهاي هدايت، هنجارهاي غيررسمي و الگوهايي با کنش توافقي خواهد بود. » متغير وابسته مقاله «سياستگذاري انسجام دروني حوزه راهبردي ايران با تاکيد بر فرآيند ديپلماسي هسته اي» است. تحقق اين اهداف از طريق سازوکارهاي متغيرهاي مستقل يعني «کنش توافقي، هنجارهاي غيررسمي و سياست هدايت کارگزاران و گروه هاي اجتماعي» حاصل مي شود. رهيافت و چارچوب نظري مقاله مبتني بر «حکمراني شبکه اي اتزيوني» است. حکمراني شبکه اي مبتني بر توافق کارگزاران و نهادها در حوزه راهبردي در فرآيند رقابت و کنش متقابل است. مقاله حاضر از روش «برنامه ريزي خطي» و «تحقيق عملياتي» استفاده شده است.