نارسايي هاي موجود در فرآيند بهسازي لرزه اي ابنيه تاريخي

عدم وجود بهسازي لرزه اي در طرح هاي محافظت و مرمت بناهاي تاريخي از يک سو و ويژگي سرزميني از سوي ديگر بيانگر شناختي ناکارآمد و نوعي ساده انديشي در امر محافظت است. شناخت ناکافي و استفاده از مراتب بالاي در بهسازي لرزه اي به ارايه طرح هاي بهسازي لرزه اي مي انجامد که به سبب حجم وسيع مداخله و عدم توجه به ارزش بناها مورد پذيرش اصحاب محافظت قرار نگرفته و بخشي مهم که همانا بهسازي لرزه اي است از گردونه محافظت واميماند. به عبارت ديگر ورود اثربخش بهسازي لرزه اي به چرخه محافظت ابنيه تاريخي تنها با شناخت نارسايي هاي موجود در فرآيند بهسازي لرزه اي ابنيه تاريخي و تدوين متدولوژي مخصوص به خود امکا نپذير است.
اين تحقيق از استدلال منطقي بهره مي برد و مباحث نظري بهسازي لرزه اي در پيوند با اصول محافظت، از ابتدايي ترين تا به روزترين رويکردها، مداخله ها، راهبردها و راهکارهاي بهسازي ارايه مي شود. بنابراين تحقيق ماهيتي نظري داشته و با رويکردي تحليلي- تفسيري در نظر دارد با متمايز دانستن بهسازي لرزه اي بناهاي تاريخي از ديگر بناها، ابتدا آن را به دو شاخه تقويت و ترميم تقسيم کرده و شاخه تقويت را به دليل هماهنگي بيشتر با محافظت پيشگيرانه درکانون توجه قرار دهد. سپس به بيان تعاريفي نو از ارزش بهسازي لرزه اي و ضد ارزش مداخله اقدام مي کند. ابعاد ضد ارزشي مداخله براي کليه راهکارها و با هر مرتبه بهسازي شناسايي مي شود. در ادامه به ترسيم شبکه مداخله بر اساس ابعاد شناخته شده اي مانند نوع بهسازي، شکل مداخله، هزينه بهسازي، محدوده برگشت پذيري و نوع فن آوري براي کليه راهکارها پرداختيم. در پايان به بيان زيرساخت هاي مورد نياز براي رهايي از نارسايي موجود در فرآيند بهسازي لرزه اي ابنيه تاريخي اشاره مي شود. از مشخصات بارز اين تحقيق مي توان به تعامل و تقابل ديدگاه هاي علم محافظت ابنيه تاريخي و دانش بهسازي لرزه اي در استفاده از راهبردها و راهکارها نام برد.