حماسه هاي ديني از انواع حماسه هاي تاريخي اند که درباره بزرگان يا آيين هاي مذهبي سروده شده اند. اين نوع حماسه در ادب فارسي، از ديرباز تاکنون مصاديق فراواني داشته است، اما چگونگي شکل گيري اين حماسه ها، ويژگي ها و جايگاه آن ها در گستره زبان و ادب فارسي، موضوعي است که به صورت جامع بدان پرداخته نشده است. در اين مقاله، با مروري بر حماسه و انواع آن، چگونگي شکل گيري، ويژگي ها و جايگاه اين نوع حماسه ها در ادب فارسي بررسي و مثلا مشخص شده است که اولا حماسه سرايي ديني، صرفا معلول افول حماسه سرايي ملي نيست و حتي در بزرگ ترين حماسه ملي ايرانيان، يعني شاهنامه فردوسي، انواعي از حماسه ها (اساطيري، ملي، تاريخي و ديني) در کنار هم آمده اند؛ ثانيا حماسه هاي ديني در ايران، به دليل وجود انگيزه هاي قوي مذهبي، مصاديق فراواني دارند و داراي ويژگي هاي خاصي هستند، اگرچه بسياري از آن ها از نظر زبان و بيان ضعيف اند و در آن ها نشانه هاي آشکاري از تقليد آن ها از شاهنامه فردوسي به چشم مي خورد.