برنامه ريزي راهبردي جهت ساماندهي بافت فرسوده شهري (مطالعه موردي: محله شهيدگاه بقعه شيخ صفي الدين شهر اردبيل)

در حال حاضر، بافت هاي فرسوده تاريخي در کشور ما به عنوان مشکل اساسي در شهرهاي مختلف و حتي روستاها مطرح مي باشند. ماهيت خاص بافت هاي شهري کهن، توجه به آنها را از جهات مختلفي ضروري مي سازد، لذا پژوهش حاضر سعي دارد راهکارهايي در راستاي اصلاح و ساماندهي بافت فرسوده محله شهيدگاه واقع در شهر اردبيل ارائه نمايد و نيز درصدد است تا برنامه ريزي و طراحي، مطابق با وضع موجود محله و متناسب با اولويت هاي راهبردي باشد. در همين راستا با بهره گيري از بررسي اسنادي و کتابخانه اي و همچنين مطالعات ميداني، وضع موجود محله مذکور، ارزيابي شد و با استفاده از ماتريس تحليلي SOWT، به جمع بندي مطالعات وضع موجود و ارائه راهبردهاي ساماندهي و طراحي، اقدام شده است. در ادامه با کمي کردن مدل راهبردي به کار رفته، راهبردهاي اولويت دار ساماندهي، تعيين و استخراج گرديده اند. نهايتا در بخش ارائه گزينه هاي طراحي در محدوده، پنج گزينه متناسب با شرايط محله مورد مطالعه، ارائه و مبتني بر اولويت هاي راهبردي، بررسي و ارزيابي شدند که در گزينه برتر طراحي، سعي شده است با ساماندهي و از ميان برداشتن بناهاي مخروبه در بخش مياني محدوده، يک محصوريت، ايجاد و با يک طرح مناسب به سمت بقعه، سوق داده شود و از فضاي مياني نيز براي ايجاد مرکز محله استفاده گردد.