بررسي انواع جعل و تزوير در نسخه هاي خطي با استناد به نمونه هايي از آن

هدف از اين پژوهش شناسايي انواع جعل و تزوير در نسخه هاي خطي به جهت افزايش آگاهي و شناخت درباره اين نسخه ها و ايجاد زمينه اي مناسب براي پژوهش هاي نسخه شناسي است.
روش شناسي: در اين پژوهش از روش کتابخانه اي به منظور مطالعه پژوهش هاي پيشين و روش ميداني براي شناسايي نمونه هاي مستند از جعل و تزوير در نسخه هاي خطي استفاده شده است.
يافته ها: جعل و تزوير در نسخه هاي خطي به سه دسته ساخت کامل نسخه (کتابسازي)، جعل و تزوير در محتواي علمي (متن) و جعل و تزوير در عناصر مادي نسخه تقسيم مي شود. روش هاي جعل و تزوير در هر يک از اين انواع با توجه به نوع نسخه (نسخه هاي هنري يا متني) متفاوت است.
جاعلان نسخه هاي خطي، اغلب افرادي فرهنگي و آشنا با نسخه ها بوده اند که به نوعي با نسخه ها ارتباط داشته اند و به جهت سودجويي مادي يا معنوي اقدام به اين امر مي نمودند.
نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي پژوهش، جعل و تزوير در عناصر مادي نسخه ها توسط افراد گوناگون و معمولا در زماني طولاني پس از ساخت نسخه اجرا مي شود؛ بنابراين، رواج آن از ساير انواع جعل و تزوير بيشتر است. جعل و تزوير در انجامه نسخه ها به ويژه تغيير تاريخ نسخه (به جهت کهنه نمايي) از شيوع بالاتري برخوردار است.