يکي از مباحث بحث برانگيز در ديوان کبير مولوي، وجود اشعاري به زبان ترکي است. در اين زمينه تحقيقاتي انجام شده است اما بيشتر محققان به ترجمه ابيات ترکي پرداخته اند و به جنبه هاي نسخه شناسي و سبک شناسي غزل هاي مولانا توجهي نشده است، بنابراين جاي چنين پژوهشي درباره ابيات ترکي خالي است. در پژوهش حاضر، پس از بيان مقدمات و پيشينه تحقيق، ترکي گويي و ترکي داني مولوي، و شمه اي تحت عنوان بسامد ابيات ترکي در ديوان، به بررسي ابيات ترکي و معاني آنها پرداخته شده و بسامد اين عبارات ترکي در ديوان بررسي گرديده است. در زير عنوان بررسي نسخه شناسي، اصح نسخ غزليات شمس و بسامد غزل هاي ترکي آن ها بحث، و در پايان، ويژگي هاي سبکي آن ها بررسي شده است.