نقد و بررسي کتاب «شاعران بي ديوان» و پيشنهاد تاليف تکمله اي بر آن

کتاب شاعران بي ديوان که در بردارنده مجموعه اي از اشعار پراکنده شاعران فارسي گوي بي ديوان در سده هاي سوم و چهارم و پنجم است، اگر نه نخستين کار، لکن از بهترين و جامع ترين آثار در اين زمينه پژوهشي است. امروزه، پس از گذشت چند دهه از تاليف کتاب مزبور و با شناخته شدن منابع مختلفي از نوع سفينه ها و جنگ ها، و با تصحيح انتقادي ديگر منابع مورد استفاده در کتاب، لزوم بازنگري جدي در اين کتاب هست، تا مولف، اغلاط و کاستي ها و سهوالقلم هاي خويش را مرتفع کند، اشعار تازه ديگر و ضبط هاي جديد و دقيق تر را بر کتاب بيفزايد، و اغلاط مطبعي کتاب را بپيرايد. نويسندگان اين مقاله، ضمن باز نمودن شماري از اين کاستي ها، برخي از اشعار نويافته شاعران قديم بي ديوان فارسي گوي را هم به ياري بعض نسخ خطي و چاپي بيان کرده اند.