با توجه به اهميت صادرات و لزوم انجام نوآوري در محصولات صادراتي و در نتيجه انطباق با شرايط بازارهاي جهاني، در اين مطالعه به بررسي اثر نوآوري بر صادرات کل و صادرات بخش کشاورزي در دوره 1355 -1389 با استفاده از الگوي تصحيح خطاي برداري پرداخته شده است. متغيرهاي سهم صادرات از توليد ناخالص داخلي، سرمايه گذاري مستقيم خارجي، بهره وري نيروي کار، تعداد اختراعات ثبت شده و نام تجاري به عنوان شاخص هاي نوآوري مورد استفاده قرار گرفتند. نتايج نشان داد که بهره وري نيروي کار بر صادرات کشاورزي و صادرات کل تاثير مثبت دارد. همچنين سرمايه گذاري مستقيم خارجي و اختراعات نيز رابطه مستقيم با صادرات کل و نام تجاري رابطه مستقيم با صادرات کشاورزي دارد. مطابق نتايج به دست آمده پيشنهاد مي شود به وسيله آموزش کارکنان، سطح کارايي و بهره وري افراد افزايش يابد تا همگام با تغييرات فناوري، مهارت هاي افراد نيز ارتقا و از اين طريق جامعه نيز توسعه يابد.