سابقه و هدف: بركه هاي تثبيت يكي از فرآيندهاي متداول تصفيه فاضلاب به ويژه در مناطق گرمسير مي باشد. هدف از اين مطالعه بررسي اثر تعداد بافل ها و سطح رشد چسبيده در بهبود بازدهي اين فرآيند در حذف كلي فرم ها بوده است.
مواد و روش ها: اين مطالعه تجربي در مقايس پايلوت و در مجاورت تصفيه خانه فاضلاب شهر اهواز انجام شد. پايلوت اين تحقيق از يك سيستم شاهد و سه سيستم ديگر تشكيل شد. در سيستم شاهد دو بركه به صورت سري به هم متصل شدند. چيدمان و ابعاد سه سيستم ديگر مشابه سيستم شاهد بود با اين تفاوت كه بركه هاي ساير سيستم ها به بافل و مدياي با بستر ثابت مجهز شدند. در مدت چهار ماه قابليت سيستم ها در حذف كلي فرم ها در زمان ماندهاي مختلف ارزيابي و ثابت مرگ باكتري ها در هر بركه تعيين شد.
يافته ها: در مدت نمونه برداري با ميانگين زمان ماند 8.7 روز، بازده حذف كلي فرم ها در سيستم شاهد به طور ميانگين 69 درصد و در سيستم هاي دو، سه و چهار بافل به ترتيب 80، 84 و 86 درصد تعيين گرديد. ميانگين ثابت مرگ باكتري ها در بركه اول سيستم شاهد 0.11 بر روز و با افزايش تعداد بافل ها و بسته هاي مديا به دو، سه و چهار به ترتيب 0.16، 0.17، 0.18 بر روز به دست آمد. به علاوه اين ثابت در بركه دوم بيش تر از بركه اول به دست آمد.
استنتاج: استفاده از بافل و مدياي با بستر ثابت بازده كلي حذف كلي فرم ها را بهبود داد . اثر سيستم دو و سه بافل در حذف كلي فرم ها نسبت به سيستم شاهد قابل توجه و در قياس با سيستم چهار بافل، از نظر اقتصادي موجه تر بود.