تعيين ارزش رجحاني گونه هاي مرتعي از جمله اطلاعات ضروري براي برنامه ريزي و مديريت صحيح مرتع و دام است. اين پژوهش به منظور بررسي ارزش رجحاني گونه هاي مورد چراي گوسفند در ماه هاي مختلف فصل چرا و با استفاده از روش شاخص انتخاب گونه ها در مرتع خشکه رود ساوه انجام شد. داده هاي مربوط به توليد و مصرف گونه ها در داخل و خارج از قرق از ابتداي فصل چرا (اواسط آبان ماه) تا انتهاي فصل چرا (اواسط ارديبهشت ماه) به مدت سه سال به منظور محاسبه شاخص انتخاب گونه جمع آوري شد. بر اساس نتايج به دست آمده بيشترين ارزش رجحاني مربوط به گونه هاي Poa sinaica (در کل ماه هاي فصل چرا) و Salsola laricina (مخصوصا در آبان و آذر) و کمترين آن مربوط به گونه Cousiniacylindraceae (در کل ماه هاي فصل چرا و مخصوصا در سال هاي خشک) مي باشد. کاهش بارندگي در سال 1387 باعث افزايش درصد بهره برداري و شاخص رجحان گونه هاي مورد مطالعه شد. بطوريکه در فروردين 1387 گونه درمنه با شاخص رجحان 2 جزء گونه هاي نسبتا خوشخوراک و گونه هاي Noaeamucronata و Stachysinflata با شاخص بالاي 2.1 جزء گونه هاي کاملا خوشخوراک مرتع به شمار آمد. گونه پرتوليد Salsola laricina در آبان و آذر ماه سال هاي مورد مطالعه با شاخص بالاي 1.4 جزء گونه هاي نسبتا خوشخوراک تلقي شد. اين گونه منبع بسيار مهمي براي تامين علوفه دام هاي مراتع استپي در طول سال به خصوص از اواسط آبان تا اواسط اسفند مي باشد که با مديريت صحيح چرا همچون رعايت ظرفيت چرا و زمان ورود و خروج دام بايد از اين منبع خدادادي، حفاظت و از بهره برداري بيش از حد آن جلوگيري نمود.