اثر سلول هاي بنيادي مزانشيمال تحريک شده با LPS و تحت تيمار با عصاره چاي سبز بر تغيير عملکرد نوتروفيل ها

زمينه و هدف: اخيرا ارتباط سلول هاي بنيادي مزانشيمال تيمار شده با ليپوپلي ساكاريد (LPS) بر سلولهاي نوتروفيل ثابت شده است. هدف از مطالعه حاضر تعيين اثرات چاي سبز به عنوان به عنوان يك نوشيدني پر مصرف بر روي عملكرد متقابل سلول هاي بنيادي مزانشيمال در وضعيت پيش التهابي بر روي نوتروفيل ها بود.
روش بررسي: در اين مطالعه تجربي، بعد از جداسازي سلول هاي بنيادي مزانشيمال از مغز استخوان رت، اين سلول ها را با 10 نانوگرم در ميلي ليتر از LPS به مدت 1 ساعت تيمار شد و سپس مايع رويي را دور ريخته و جهت حذف LPS سلول ها شستشو داده شدند. سلول ها را با غلظت هاي متفاوتي از چاي سبز (10، 100 و 500 ميكروگرم بر ميلي ليتر) به مدت 24 ساعت انكوبه گرديد. سپس سلول هاي مزانشيمال به مدت 24 ساعت ديگر بدون تيمار انكوبه گرديدند در ادامه سلول ها را به مدت 4 ساعت با نوتروفيل ها انكوبه شدند. در پايان عملكرد نوتروفيل ها مورد ارزيابي قرار گرفت. جهت مقايسه داده ها از آزمون آناليز کروسيکال واليس استفاده شد. سطح معني داري p<0.05 در نظر گرفته شد.
يافته ها: سلول هاي بنيادي مزانشيمال پيش التهابي (تيمار شده با LPS) موجب كاهش قدرت حياتي، برداشت نوترال رد و قابليت انفجار تنفسي نوتروفيل هاي مجاور شده، گشت. تيمار سلول هاي بنيادي مزانشيمال التهابي با غلظت بالاي عصاره چاي سبز باعث كاهش بيشتر برداشت رنگ نوترال رد (NR) و شدت انفجار تنفسي به وسيله سلول هاي نوتروفيل مجاور شده، گشت. هم چنين زنده ماني نوتروفيل هاي مجاور شده با مزاشيمال التهابي با چاي سبز به صورت غير وابسته به دوز افزايش يافت.
نتيجه گيري: به نظر مي رسد تيمار سلول هاي بنيادي مزانشيمال در شرايط پيش التهابي با چاي سبز مي تواند موجب تقويت عملکرد سلول هاي مزانشيمال در افزايش بقا و کاهش قابليت فاگوسيتوز و انفجار تنفسي سلول هاي نوتروفيل گردد.