اثر کشندگي عصاره گياهان حنا .Lawsonia inermis L و روناس .Rubia tinctorum L روي شته برگ برنج .Rhopalosiphum padi L در مقايسه با دو آفتکش پيريميکارب و ايميداکلوپريد

شته ي (Rhopalosiphum padi L. (Hem.:Aphididae يکي از مهمترين آفات غلات، بويژه گندم است و همه ساله با خسارت مستقيم و غيرمستقيم سبب کاهش کمي و کيفي محصول مي شود. در اين پژوهش اثر سميت عصاره روناسRubia tinctorum L. (Rubiaceae)  و حنا (Lawsonia inermis L (Lythraceae و دو حشره کش متداول ايميداکلوپريد و پيريميکارب رويشته برگ برنج بررسي و مقايسه شد. اين آزمايش در قالب طرح کامل تصادفي با 5 غلظت براي هر تيمار روي حشره کامل شته برگ برنج در دماي 2±25 درجه سلسيوس، رطوبت نسبي 5±70 درصد و دوره نوري 16 ساعت روشنايي و 8 ساعت تاريکي انجام شد. کليه آزمايش هاي زيست سنجي روي برگ هاي يکسان گياه جو و به روش غوطه ور سازي برگ انجام شد و پس از 24 ساعت حشرات مرده شمارش شدند. نتايج نشان داد که حشره کش ايميداکلوپريد و عصاره متانولي حنا با غلظت کشندگي 50 درصد به ترتيب 0.0318 و 469.53 گرم بر ليتر به ترتيب بيش ترين و کم ترين سميت را نشان دادند. نتايج نشان داد عصاره هر دو گياه و به ويژه عصاره متانولي گياه روناس در مقايسه با حشره کش هاي ايميداکلوپريد و پيريميکارب مي توانند به عنوان گزينه هاي انتخابي براي ايجاد يک حشره کش طبيعي جهت کنترل آفات باشند. با توجه به اينکه عصاره ها پتانسيل حشره کشي کمتري داشتند و در صورت استفاده بايد در تلفيق با روش ديگر به کار گرفته شوند.