کنترل بيماري مرگ گياهچه چغندر قند ناشي از Rhizoctonia solani AG-2-2 با استفاده از تيمار بذور با قارچ هاي اندوفيت و ترکيبات القاء کننده مقاومت

بيماري مرگ گياهچه چغندرقند ناشي از Rhizoctonia solani يکي از مهم ترين بيماري هاي چغندرقند است که خسارت هاي اقتصادي زيادي به توليد کنندگان اين محصول وارد مي کند. در اين تحقيق، توانايي بيوکنترلي 16 جدايه تريکودرما و يک جدايه Piriformospora indica مقابل R. solani AG-2-2 در شرايط درون شيشه اي و گلخانه مورد بررسي قرار گرفت. از بين جدايه هاي مورد بررسي دو جدايه Trichoderma harzianum 65 و Trichoderma viride 60 موثرترين آنتاگونيست ها در شرايط درون شيشه اي بودند و توانستند در آزمون هاي کشت متقابل و توليد مواد خارج سلولي از رشد ميسليوم بيمارگر جلوگيري کنند. با اين حال، بيشترين درصد کنترل بيماري در گلخانه توسط جدايه T. harzianum 65 با 73.6 درصد به دست آمد که اثر يکسان با تيمار قارچ کش (کربوکسين-تيرام) در کنترل بيماري داشت و تيمار P. indica با درصد کنترل بيماري 69.8 در رتبه بعدي قرار داشت. تيمار بذور چغندرقند با اين دو قارچ رشد گياهان را بهبود بخشيد و وزن تر ريشه گياهچه ها را افزايش يافت. همچنين، کارايي غلظت هاي متفاوتي از سه ترکيب القاء کننده مقاومت BABA، MeJA و SA براي کنترل R. solani AG-2-2 در گلخانه مورد ارزيابي قرار گرفت. بيشترين مقدار کنترل بيماري زماني مشاهده شد که بذور با غلظت 10 ميلي مولار BABA و غلظت 1 ميلي مولار MeJA تيمار شدند که احتمالا اين ترکيبات با القاء مکانيسم هاي دفاعي چغندرقند مقاومت گياهچه ها را به R. solani AG-2-2 افزايش داده اند. اين اولين گزارش از کنترل بيماري رايزوکتونيايي مرگ گياهچه چغندر قند با استفاده از P. indica و سه ترکيب القاء کننده مقاومت BABA، MeJA و SA مي باشد.