ارزيابي عملکرد دانه و برخي از صفات زراعي و مورفولوژيک در ژنوتيپ هاي گلرنگ بهاره در شرايط آبياري و ديم

به منظور بررسي عملکرد دانه و برخي از ويژگي هاي زراعي و مورفولوژيک ژنوتيپ هاي گلرنگ در شرايط آبي و ديم 15 ژنوتيپ گلرنگ بهاره در دو آزمايش جداگانه در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار در سال زراعي 1391-1390 در ايستگاه تحقيقات مياندوآب مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج حاصل از تجزيه واريانس صفات در شرايط آبي نشان داد که بين ژنوتيپ ها از نظر تمام صفات مورد بررسي به جزء ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعي و وزن صد دانه اختلاف معني داري وجود داشت. همچنين در شرايط ديم بين ژنوتيپ هاي مورد مطالعه از نظر تمام صفات به جز تعداد شاخه فرعي اختلاف معني داري وجود داشت. مقايسه بين شرايط آبي و ديم مشخص کرد که تنش کم آبي باعث کاهش معني دار تعداد روز تا گلدهي کامل، تعداد طبق، قطر طبق، تعداد دانه در طبق، وزن صد دانه، عملکرد دانه و درصد روغن گرديد. بررسي ضرايب همبستگي صفات در شرايط تنش و فاقد تنش نشان داد عملکرد دانه با قطر طبق و تعداد دانه در طبق همبستگي مثبت و معني دار داشت. دندروگرام حاصل از تجزيه خوشه اي، ژنوتيپ هاي مورد مطالعه را در هر دو شرايط تنش و فاقد تنش در چهار گروه جداگانه تفکيک نمود. بر اساس نتايج به دست آمده در بين ژنوتيپ هاي مورد مطالعه در هر دو شرايط تنش کم آبي و فاقد تنش، ژنوتيپ IL-111 داراي بالاترين عملکرد دانه، تعداد دانه در طبق و قطر طبق نسبت به ساير ژنوتيپ ها بود و ژنوتيپ هاي شماره Syrian،PI-537530  و Dincer به ترتيب در رتبه هاي بعدي قرار گرفتند. بنابراين، به نظر مي رسد ژنوتيپ هاي اخير براي کاشت در اراضي کم بازده که همواره در معرض کمبود آب در فصل رشد قرار دارند و مناطقي با شرايط اقليمي مشابه مناسب باشند.