مطالعه حافظه كاري و مرجع فضايي در مدل تجربي بيماري مالتيپل اسكلروزيس پس از درمان با ويتامين D3

زمينه و هدف: هيپوكمپ، مركز اصلي يادگيري و حافظه، به بيماري هاي نورولوژيك بسيار آسيب پذير مي باشد. گزارش هاي متعددي از اختلالات شناختي و حافظه در بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس (Multiple Sclerosis-MS) منتشر شده است. شيوع MS در مناطقي كه مصرف ويتامين D بالا است، كمتر مي باشد. در بررسي حاضر حافظه كاري و مرجع فضايي در مدل تجربي بيماري MS پس از درمان با ويتامين D3 مورد مطالعه قرار گرفت.
روش كار: براي ايجاد دميليناسيون، 2 ميكروليتر ليزولسيتين به كمك استرئوتاكس در ناحيه CA1 هيپوكمپ موش صحرايي تزريق شد. حيوانات تحت درمان با ويتامين، به مدت 14 و 21 روز 5 ميکروگرم بر کيلوگرم ويتامين D3 را به صورت داخل صفاقي دريافت نمودند. بررسي بافتي فرآيند دميليناسيون، با استفاده از رنگ آميزي اختصاصي ميلين انجام شد. حافظه كاري و مرجع فضايي توسط دستگاه ماز شعاعي بررسي گرديد.
يافته ها: تجويز ليزولسيتين به عنوان القا كننده بيماري MS سبب دميليناسيون و اختلالات حافظه كاري و مرجع فضايي، 14 و 21 روز پس از ضايعه شد. در حالي كه مصرف ويتامين D3 به مدت 14 و 21 روز منجر به بهبود حافظه كاري و مرجع فضايي در مقايسه با گروه دريافت كننده ليزولسيتين گرديد.
نتيجه گيري: به نظر مي رسد تيمار ويتامين D3 قادر به ممانعت از كاهش حافظه كاري و مرجع فضايي در مدل تجربي MS است. با اين حال، ارزيابي اثرات مفيد ويتامين D3 بر روي حافظه فضايي در بيماران مبتلا به MS نيازمند مطالعات باليني بسيار گسترده تر مي باشد.