آيا دو گروه كوپر و غيركوپر از افراد دچار پارگي ليگامان صليبي قدامي از لحاظ قدرت ايزوكينتكي عضلات اطراف زانو و ثبات پوسچرال با هم تفاوتي دارند؟

زمينه و هدف: آسيب به ليگامان صليبي قدامي (Anterior Cruciate Ligament-ACL) اثرات زيان آوري بر روي ثبات پوسچرال و قدرت دارد و باعث به هم خوردن كنترل نوروماسكولار مي گردد. مبتلايان به آسيب ACL، بر اساس پاسخ به آسيب به دو گروه كوپر (coper) و غيركوپر (Non-coper) تقسيم مي شوند. بنابراين هدف مطالعه حاضر مقايسه قدرت عضلات اطراف زانو و ثبات پوسچرال دو گروه كوپر و غيركوپر از افراد دچار پارگي ACL مي باشد.
روش كار: در اين مطالعه مورد- شاهدي، 23 مرد ورزشكار دچار پارگي كامل ACL و 12 مرد سالم ورزشكار كه از لحاظ مشخصات دموگرافيكي با گروه ACL كاملا جور بودند، تحت ارزيابي قدرت ايزوكينتيكي و ثبات پوسچرال قرار گرفتند. ارزيابي ثبات پوسچرال از طريق سيستم تعادلي بايودكس در دو سطح (4 و 8) و ارزيابي قدرت در سرعت 60 درجه برثانيه و به شكل كانسنتريك با دستگاه ايزوكينتيك انجام شد.
يافته ها: هر دو گروه از افراد دچار پارگي ACL (كوپر و غير كوپر) ثبات پوسچرال كمتري نسبت به افراد سالم داشتند، به طوري كه افراد كوپر بيشترين تغييرات در ثبات پوسچرال را داشتند (p<0.05). اما در بررسي قدرت مشخص شد كه قدرت عضله كوادريسپس افراد غيركوپر كمتر از افراد سالم مي باشد (p=0.00).
نتيجه گيري: افراد كوپر از لحاظ قدرت عضلاني و افراد غيركوپر از لحاظ ثبات پوسچرال شباهت بيشتري به افراد سالم دارند.