ديدگاه دانشجويان تحصيلات تكميلي نسبت به خودكارآمدي پژوهشي

زمينه و هدف: باورهاي پژوهشي دانشجويان تاثير مهمي در انجام يا اجتناب از تحقيق دارد. هدف اين مطالعه مقايسه ديدگاه هاي دانشجويان مقاطع كارشناسي ارشد و دكتراي تخصصي نسبت به خودكارآمدي پژوهشي بود.
روش كار: اين مطالعه توصيفي- مقطعي در سال 1392 در 140 نفر از دانشجويان مقاطع كارشناسي ارشد و دكتراي تخصصي دانشگاه علوم پزشكي تهران به روش نمونه گيري تصادفي ساده انجام شد. حجم نمونه به وسيله مطالعه مقدماتي و محاسبه واريانس نمونه تعيين شد. ابزار گردآوري داده ها پرسش نامه خودايفا و استاندارد شده خودكارآمدي پژوهشي بود. تجزيه تحليل آماري داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-17 و آزمون آماري T مستقل براي مقايسه 7 آيتم در پرسش نامه خودكارآمدي پژوهشي شامل موارد آماري و تحليلي، مفهوم پردازي، روش و اجرا، پژوهش كيفي، گزارش نويسي، مهارت ها و تبحرها و اخلاق در دانشجويان ذكر شده انجام گرديد.
يافته ها: اختلاف معني داري در مقايسه ديدگاه هاي دانشجويان كارشناسي ارشد و دكتراي تخصصي در مقياس هاي خودكارآمدي آماري و تحليلي، مفهوم پردازي، روش و اجرا، پژوهش كيفي، گزارش نويسي و مهارت ها و تبحرها مشاهده شد (p=0.001، p<0.008). ولي اختلاف معني داري در مقياس اخلاق در آن ها مشاهده نشد (p=0.176).
نتيجه گيري: دانشجويان دكتراي تخصصي در مقايسه با دانشجويان كارشناسي ارشد ديدگاه مثبت تري نسبت به خودكارآمدي پژوهشي داشتند.