هدف پژوهش حاضر، محاسبه و مقايسه بهره وري نيروي کار و سرمايه صنايع توليدي استان هاي ايران طي سال هاي 1392-1382 مي باشد. در اين راستا و با بهره گيري از داده هاي مرکز آمار و بانک مرکزي، ابتدا نرخ استهلاک سرمايه هاي ثابت محاسبه شده و با استفاده از روش موجودي دائمي، موجودي سرمايه برآورد گرديده است. با استفاده از شکل خطي تابع توليد کاب- داگلاس و بهره گيري از روش اقتصادسنجي داده هاي تلفيقي، تابع توليد صنايع توليدي استان ها برآورد گرديده و سپس، بهره وري تعميم يافته نيروي کار و سرمايه صنايع توليدي استان ها محاسبه و مقايسه شده است. نتايج اين پژوهش دلالت بر آن دارد که هرچند در سال هاي ابتدايي، تمايزات منطقه اي در بهره وري نيروي کار و سرمايه قابل توجه نبوده، اما با گذشت زمان، بر دامنه تغييرات آن افزوده شده و استان ها به سمت ناهمگني بيشتر حرکت نموده اند. اين در حالي است که سطح پايين بهره وري نيروي کار و سرمايه از ويژگي مشترک تمامي استان ها مي باشد. بنابراين، توصيه سياستي پژوهش حاضر، برنامه ريزي در جهت افزايش بهره وري نيروي کار و سرمايه صنايع توليدي استان ها و توزيع منابع با توجه به امکانات و محدوديت هاي هر استان به منظور کاهش نابرابري ها و دست يابي به تعادل هاي منطقه اي بوده و اين موضوع، با توجه به آغاز برنامه ششم توسعه، داراي اهميتي دوچندان است.