تاثير حاد تمرينات مقاومتي وامانده ساز و مصرف مقادير مختلف كافئين بر پاسخ اينترلوكين-6

زمينه و هدف: با توجه به نتايج محدود و متناقض مربوط به اثرات حاد تركيبات متيل گزانتيني بر پاسخ هاي التهابي ناشي از فعاليت بدني، مطالعه ي حاضر به منظور تعيين تاثير مصرف حاد مقادير مختلف كافئين بر پاسخ اينترلوكين-6 سرمي مردان واليباليست متعاقب انجام يك جلسه فعاليت مقاومتي وامانده ساز انجام شد.
روش كار: 30 مرد واليباليست (ميانگين سن 21.47±1.45 سال، درصد چربي 10.47±3.11 درصد و شاخص توده ي بدني 23.15±1.26 كيلوگرم بر مجذور متر) در قالب يك طرح نيمه تجربي و دوسويه كور به طور تصادفي در سه گروه مكمل (با 6 و 9 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم از وزن بدن كافئين) و شبه دارو (6 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم از وزن بدن دكستروز) جايگزين شدند. آزمودني ها 45 دقيقه پس از مكمل دهي در يك قرارداد فعاليت مقاومتي با وزنه (شامل 7 حركت در 3 نوبت با 80 درصد يك تكرار بيشينه تاحد واماندگي) شركت نمودند. تغييرات شاخص التهابي (اينترلوكين-6 سرمي) طي سه مرحله (حالت پايه، 45 دقيقه بعد از مصرف مكمل (قبل از فعاليت) و بلافاصله پس از قرارداد تمريني) اندازه گيري شد. داده هاي نرمال با آزمون هاي تحليل واريانس مكرر و تعقيبي بونفروني در سطح معني داري 0.05 بررسي شد.
يافته ها: نتايج حاكي است كه مصرف حاد مقادير 6 و 9 ميلي گرم كافئين در حالت پايه منجر به افزايش معني دار تغييرات اينترلوكين-6 سرم مي شوند (p£0.05). به علاوه، مصرف هر دو مقادير 6 و 9 ميلي گرم كافئين در تعامل با فعاليت مقاومتي باعث تشديد پاسخ افزايشي شاخص التهابي در مقايسه با گروه دارونما شد (p£0.05).
نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي پژوهش حاضر، مي توان نتيجه گرفت كه مصرف حاد مقادير مختلف كافئين در حالت پايه باعث التهاب سطح پايين (افزايش اينترلوكين-6 سرمي) شده و همچنين توانايي لازم جهت تعديل پاسخ شاخص التهابي مردان واليباليست ناشي از انجام يك جلسه فعاليت مقاومتي وامانده ساز را ندارد.