تغييرات زماني و مکاني بارش در ايران تحت تاثير تغييراقليم تا سال 2100

در اين پژوهش، اثرات بلندمدت تغييراقليم بر تغييرات مکاني و زماني بارش در سطح کشور تحت سناريوهاي A1B، A2 و B1 تا سال 2100 بررسي شد. با استفاده از داده هاي بارش روزانه در دورهي پايه (2010-1980) در 52 ايستگاه سينوپتيک، مدل LARS-WG واسنجي شده و جهت ريزمقياس سازي داده هاي مدل گردش عمومي جو HADCM3 تحت سناريوهاي مذکور تا سال 2100 استفاده شد. نقشه هاي پراکنش مکاني تغييرات بارش در محيط GIS تهيه شد. مقادير اندک جذر ميانگين مربعات خطاي نرمال شده و ضريب کارآيي بالا در مقايسه مقادير مشاهده اي و شبيه سازي شده بارش حاکي از عملکرد مطلوب مدل LARS-WG براي شبيه سازي بارش بود. نتايج شبيه سازي نشان داد که تغييراقليم باعث افزايش غيريکنواخت بارش در دو مقياس مکاني و زماني در بخش اعظم کشور خواهد شد. افزايش بارش در کرانه هاي درياهاي خزر، عمان و خليج فارس، دامنه هاي غربي رشته کوه هاي زاگرس و دامنه هاي شمالي رشته کوه هاي البرز بيشتر از نواحي مرکزي، شرقي و شمال شرقي ايران بود. عليرغم افزايش ميانگين بارش در تمام دوره هاي زماني، ميانگين بارش در دوره هاي زماني 2070-2041 و 2100-2071 کمتر از مقدار آن در دوره زماني 2040-2011 بود. اين مساله، لزوم برنامه ريزي در استفاده بهينه از بارش موثر در کشور را به اثبات مي رساند.