مطالعه فون بندپايان انگل خارجي سگ در منطقه گيلانغرب استان کرمانشاه

زمينه مطالعه: آلودگي سگ به بندپايان انگل خارجي داراي اهميت بهداشت انساني و دامپزشکي در دنيا و ايران به دليل انتقال عوامل بيماريزا مي باشد. هدف: هدف از اين مطالعه تعيين فراواني و تنوع گونه اي بندپايان انگل خارجي در سگ هاي منطقه گيلانغرب بود. روش کار: 138 قلاده سگ (93 قلاده سگ گله و 45 قلاده سگ نگهبان) به روش تصادفي ساده از فروردين ماه سال1391 تا خرداد ماه سال 1392 مطالعه گرديدند. سطح بدن سگ ها از نظر آلودگي به کنه هاي سخت بررسي گرديده و در امتداد ضمايم دهاني جدا شدند. جرب ها مستقيما از پوست و يا با تخريش و هضم آن جمع آوري گرديدند. کک و شپش نيز از سطح بدن جدا گرديد و شناسايي شدند. نتايج: آلودگي به انگل هاي خارجي در 65 قلاده سگ گله (47.11%) و 43 قلاده سگ نگهبان (31.16%) بود. فراواني آلودگي در سگ هاي نر نسبت به سگ هاي ماده کمتر از يک سال اختلاف معني داري داشت (p£0.05) بيشترين و کمترين آلودگي کنه سخت به ترتيب از گونه هاي ريپي سفالوس سانگوينوس (35.36%) و هيالوما مارجيناتوم مارجيناتوم (3.06%) بود. نسبت تعداد کنه به هر قلاده سگ 2.13 با بيشترين توزيع بدني کنه ريپي سفالوس سانگوينوس (24.82%) در سطح داخلي لاله گوش بود (p£0.05) اختلاف فراواني آلودگي کنه سخت در فصل بهار (33.82%) نسبت به ساير فصول معني دار بود (p£0.05) . 35 قلاده سگ (25.14%) از سگ هاي تحت مطالعه آلوده به سارکوپتس اسکابيئي (15.33%)، دمودکس کنيس(9.81%)، کتنوسفاليدس کنيس (6.52%)، پولکس ايريتانس (3.62%) و تريکودکتس کنيس (4.35%) بودند. نتيجه گيري نهايي: نتايج اين تحقيق نشانگر وجود تنوع گونه اي در فون انگل هاي خارجي سگ هاي منطقه بود که مي توانند در انتقال آن ها به انسان و نيز انتقال عوامل عفونت زا به سگ ايفاي نقش کنند.