ارتباط ميان خودمديريتي و کيفيت زندگي در بيماران مبتلا به صرع مراجعه کننده به انجمن صرع ايران

زمينه و هدف: خودمديريتي عاملي مهم در فرآيند درمان و کنترل بيماري صرع است که مي تواند بر کيفيت زندگي بيماران نيز تاثير زيادي بگذارد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي ارتباط ميان خودمديريتي و کيفيت زندگي در بيماران مبتلا به صرع مراجعه کننده به انجمن صرع ايران انجام شد.
روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع توصيفي تحليلي است. جامعه هدف شامل تمام بيماران مبتلا به صرعي بود که در سال 1394 عضو انجمن صرع ايران بودند و بيماري آنها قبلا توسط پزشک تاييد شده بود. 162 نفر از اين بيماران به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به پرسش نامه مولفه هاي دموگرافيک، کيفيت زندگي بيماران مبتلا به صرع و خودمديريتي صرع پاسخ دادند. داده ها با استفاده از نرم افزار  SPSSنسخه 17 و آزمون هاي همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام تحليل شدند.
يافته ها: نتايج نشان داد بين خودمديريتي به صورت کلي و مولفه هاي مديريت دارو، مديريت اطلاعات، مديريت امنيت، مديريت تشنج و مديريت سبک زندگي با کيفيت زندگي رابطه مثبت و معناداري از لحاظ آماري وجود دارد (p<0.05). همچنين نتايج رگرسيون گام به گام نشان داد مديريت تشنج و مديريت امنيت توانستند 20.4 درصد از تغييرات متغير کيفيت زندگي را پيش بيني و تبيين کنند که نشان از تاثير خودمديريتي در کيفيت زندگي بيماران مبتلا به صرع مي باشد.
نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش به نظر مي رسد که مي توان با افزايش خودمديريتي و ارتقاي کيفيت زندگي در روند بهبود و کنترل بيماري بيماران مبتلا به صرع گام هاي موثري برداشت.