بهينه يابي بازيافت نيتروژني در آبکافت آنزيمي پروتئين سر و بازوي ماهي مرکب ببري (Sepia pharaonis) با استفاده از آنزيم آلکالاز

اين پژوهش با هدف بهينه سازي بازيافت نيتروژني پروتئين آبکافت شده از سر و بازوي ماهي مرکب ببري (Sepia pharaonis) با استفاده از آنزيم آلکالاز صورت پذيرفت. جهت بهينه سازي شرايط توليد پروتئين آبکافت شده از روش سطح پاسخ (RSM) بر اساس طرح باکس-بنکن استفاده شد. در اين مطالعه، اثر سه فاکتور نسبت آنزيم به سوبسترا، دما و pH روي بازيافت نيتروژني به عنوان سطح پاسخ مورد بررسي قرار گرفت. مدل رياضي، برازش خوبي با داده هاي آزمايش داشت، زيرا R² معادل 0.96 نشان داد که قسمت عمده تغييرات درون محدوده آزمايش توسط مدل، قابل توضيح است. بر اساس نتايج به دست آمده، شرايط بهينه عبارت بودند از دماي 52.69 درجه سانتي گراد، 8.50:pH و نسبت آنزيم به سوبستراي 1.92 درصد، که منجر به بازيافت نيتروژني معادل 36.89 درصد گرديد. عدم معني داري در فاکتور فقدان برازش در اين مطالعه نيز گواهي بر قابليت مدل در پيش بيني دامنه هاي مورد استفاده در اين آزمايش مي باشد. بررسي ترکيب آمينواسيدي پروتئين آبکافت شده حاصل از شرايط بهينه سر و بازوي ماهي مرکب ببري نشان داد که اين پروتئين داراي ارزش غذايي بالايي است. شاخص شيميايي پروتئين آبکافت شده سر و بازوي ماهي مرکب نيز نشان داد که اين پروتئين داراي مقادير بالاي اسيدهاي آمينه ضروري است و نياز يک انسان بالغ را به اسيدهاي آمينه ضروري (پروتئين استاندارد FAO/WHO) برآورده مي کند، اما در مقايسه با نيازهاي ماهي کپور (پروتئين استاندارد NRC)، از نظر اسيدهاي آمينه فنيل آلانين و ترئونين، محدودکننده مي باشد.