ارزيابي رابطه بين متغير مستقل آگاهي از عمليات حفاظت خاک و آبخيزداري با مشارکت مردمي در حوزه هاي آبخيز در جهت توسعه روستايي

مطالعات اخير در بسياري از کشورها نشان دهنده اثر بسياري از عوامل نظير رضايت مندي، دانش، وضعيت مشخصات فردي جمعيتي و متغيرهاي رفتاري در مشارکت مردم مي باشد. مساله مهم اين است که آيا اين متغير ها نيز بر ميزان مشارکت مردمي درايران موثر مي باشند؟ هدف از اين تحقيق بررسي عوامل ارتباطي موثر بر دانش کشاورزان در به کارگيري عمليات مديريت آبخيزداري (WMP) در حوضه آبخيز کوشک آباد واقع در استان خراسان رضوي در ايران (85 کيلومتر مربع) مي باشد. هدف اصلي از اين تحقيق ارزيابي عواملي است که در ميزان مشارکت مردم در ايران تاثير گذار است. جمعيت کل کشاورزان منطقه حوضه آبخيز مورد مطالعه (n ₌ 1250) است که از بين آنها 200 نفر با روش نمونه گيري طبقه بندي شده تصادفي (n=200) انتخاب شده است. در واقع، اين پژوهش به منظور بررسي رابطه بين آگاهي از عمليات آبخيزداري (WMP) و سطح مشارکت در WMP در ايران طراحي شده است. به منظور دستيابي به اين هدف، پژوهش مقطعي صورت گرفت. داده هاي آن نيز از طريق مصاحبه حضوري از افراد ساکن در شش دهکده زير حوضه سد کارده- ايران جمع آوري گرديد. مقياس دانش و مشارکت در عمليات مديريت آبخيزداري به ترتيب 0.90 و 0.92 مي باشد. يافته ها نشان مي دهند که حدود نيمي از کشاورزان، دانش عمليات مديريت آبخيزداري را دارند و سطح مشارکت در اين عمليات متوسط بوده و رابطه اي مثبت و معني دار بين دانش کشاورزان از عمليات مديريت آبخيزداري وجود دارد. هرچند، طبق يافته ها، سطح مشارکت اجتماعي افراد بيش از مشارکت اقتصادي و زيست محيطي مي باشد. بعلاوه، نتايج روشن مي کند که سطح دانش پاسخ گويان از اين عمليات کم تا متوسط بوده و مشارکت در آن ارتباطي مثبت و معني دار با دانش آن عمليات دارد (P=0.000، r=0.611).