مطالعه تطبيقي رويکرد کالبدي- فضايي و سياست هاي مرتبط با آن در برنامه هاي توسعه روستايي طي دو دهه اخير (مورد: شهرستان قائم شهر، مازندران)

پرداختن به مقوله توسعه روستايي به مثابه فرآيندي است که بايد وضعيت جوامع روستايي را در همه ابعاد محيطي- اکولوژيکي، اجتماعي، اقتصادي، نهادي- مديريتي و کالبدي- فضايي ارتقاء داده و در تعامل با مناطق شهري و بخش هاي ديگر، امکان دستيابي به تعادل هاي ناحيه اي، منطقه اي و ملي را فراهم سازد. چراکه جمعيت روستاهاي ايران حدود 30 درصد از کل جمعيت کشور را شامل مي شود، لذا هرگونه تحرک اقتصادي و اجتماعي آنان در سطوح ملي، منطقه اي و ناحيه اي بر بسياري از موضوعات تاثيرگذار خواهد بود. بنابراين با توجه به اهميت توسعه روستايي در مقياس کلان، تحقيق حاضر در مقياس خرد به منظور تعيين نقش و تاثير سياست هاي دولت طي دو دهه اخير در توسعه روستايي در روستاهاي واقع در شهرستان قائم شهر با رويکرد کالبدي- فضايي انجام شده است. بطورکلي، مطالعه مقايسه اي نقش آثار و عملکردهاي رويکرد کالبدي- فضايي در برنامه هاي توسعه در روستا مي باشد. تحقيق حاضر، از لحاظ هدف، کاربردي، از نظر ماهيت و روش شناسي، توصيفي و تحليلي است. مساله اصلي اين است که مشخص شود دولت در زمينه رويکرد کالبدي- فضايي چه سياست هايي در مقياس ملي، منطقه اي و ناحيه اي و در جهت توسعه روستايي طي دو دهه اخير (برنامه هاي دوم تا پنجم توسعه) داشته است و تعيين شود که اين رويکردکالبدي- فضايي و سياست هاي مرتبط با آن چه آثار و پيامدهايي بر روي روستاها داشته و در نهايت به ارائه راهکارها در جهت بهبود وضعيت روستا و توسعه روستايي پرداخته است. نتايج تحقيق نشان مي دهد که در برنامه پنجم در مقايسه با ساير برنامه ها در زمينه کالبدي- فضايي، سياست هايي نظير، مقاوم سازي، بهسازي و طرح هادي روستايي موفق عمل کرده است.