بررسي اثر افزايش قيمت ها بر امنيت غذايي در جامعه روستايي ايران

با توجه به اهميت مقوله امنيت غذايي و تاثير مستقيم قيمت ها در آن، در اين مقاله، به بررسي الگوي مصرفي خانوار، برآورد تقاضاي مواد خوراکي و اثر افزايش قيمت بر امنيت غذايي پرداخته شد. براي بررسي آثار تغذيه اي افزايش قيمت، کشش کالري، کربوهيدرات و پروتئين دريافتي خانوار به تفکيک محاسبه شد. در اين راستا، تمامي مواد خوراکي مصرفي خانوار روستايي بر اساس آمار هزينه-درآمد آنها به 16 گروه عمده تقسيم شد و با روش سيستم تقاضاي تقريبا ايده آل درجه دو سانسور شده، ضرايب تابع تقاضا برآورد و با استفاده از آن کشش خودقيمتي، متقاطع و مخارجي محاسبه شد. نهايتا کشش عناصر غذايي (کالري، کربوهيدرات و پروتئين) و درصد تغيير در کالري، کربوهيدرات و پروتئين دريافتي با توجه به رشد قيمت مواد خوراکي طي سالهاي 1390 تا 1392 مورد توجه قرار گرفت. يافته هاي مطالعه، علاوه بر تعيين رابطه هاي مختلف مکملي و جانشيني گروه هاي کالايي، لوکس و يا ضروري بودن هر يک از آنها نشان داد افزايش قيمت در سه سال مذکور تاثير زيادي در کاهش عناصر غذايي دريافتي خانوار دارد. در بين کالاها، افزايش قيمت نان داراي بيشترين تاثير در امنيت غذايي در زمينه دريافت هر سه گروه ماده غذايي است و در بين گروه پروتئيني، مرغ و لبنيات بيشترين تاثير را دارند.